Word ik weer weggestuurd!

Als Nando een loveshoot gaat doen ga ik regelmatig mee. Vooral als ik het stel ken, vind ik het altijd wel even gezellig om heel even met ze te kletsen. Gekscherend zegt Nando dan:  “Hetwie stuur ik weg die moet maar wat anders gaan doen”. Ik ben hier natuurlijk helemaal op voorbereid. Meestal hebben we Bruc ook bij en dan ga ik lekker aan de wandel met hem. Van fotograferen komt dan niet echt iets. De laatste twee keren echter was het een paar uurtjes in de vroege avond. Bruc heeft zijn beweging van die dag al gehad als wij op een maandagavond, na het eten, naar de Warande rijden.
Een park aan de andere kant van de stad. Het is best een groot park met een rijke geschiedenis. Ik heb mijn telelens op de camera gezet en ga op zoek naar kleine dingen. Al snel wissel ik van lens om de poort van het grafeiland op de foto te zetten.
Poort grafeiland in de Warande

Dan vraagt een stel wat op een bankje zit of ik haar gezien heb. Ze zit er al een hele tijd. Als ik me omdraai zit ze daar. Een prachtige buizerd. Met haar rug naar me toe. Maar balen, want ik heb net van lens gewisseld. Ik zet vlug mijn tele er weer op, maar helaas, ik ben te laat. De buizerd maakt nogal een lawaai en ik besluit het geluid te volgen. Ik ga hetzelfde pad in als de twee mensen die eerder op het bankje zaten. En ja hoor, we zien haar weer.
Even later volgt er iets wat in mijn ogen lijkt op een gevecht. Een hoop gefladder tussen twee vogels en dan zijn ze weg.  Lijkt het, want als ik wat beter kijk, zie ik een buizerd op de grond zitten.
Muisstil zit de buizerd, verborgen in het volle zicht tussen de bladeren.

Muisstil, totdat ze ineens luid begint te roepen. Als ik dan heel goed kijk zie ik ook nummer twee op de grond zitten. Verscholen tussen de varens.  Ik volg ze even met de camera en zie dan dat ze aan het eten zijn. Het gefladder was het brengen van een prooi en de twee slaan onverstoord aan het eten.


Verscholen tussen de varens verorberen ze hun prooi. De vleugels uitgespreid om hun eten te beschermen.

Twee verschillende buizerds zitten nog even in de buurt van het tafereel.
Even kijken hoe het er voor staat.

Hij houd de boel in de gaten.

Kijkend op mijn klok besluit ik stilletjes weer te vertrekken. Blij dat Nando me heeft “weg gestuurd”.
Afgelopen dinsdag ging het weer ongeveer hetzelfde. Terwijl Nando zijn koppel gaat fotograferen loop ik verder het natuurgebied in. We zijn bij de Kampina. Er zijn daar diverse vennen. Het licht is er mooi op dat moment van de dag en eigenlijk kan ik moeilijk de keuze maken welke lens ik er nu op zet
.
Een ven in het licht van de ondergaande zon.

Kleurrijke reflecties

 

De vennen zijn prachtig in de zon, maar er zitten ook heel veel kleine vogeltjes.
Heel even zit er een vogeltje stil zodat ik deze op de foto kan zetten.

Dan terwijl ik net een paar bomen heb gefotografeerd zie ik een grote witte vogel.

Als ik net deze prachtige berken in het zonnetje heb gezet zie ik een grote witte vogel.

Ik denk eerst nog dat het een zilverreiger is. Maar als ik terugkijk op het schermpje van mijn camera is het me duidelijk, hoewel de foto niet scherp is, dat het een lepelaar is. Ik zet dus maar weer mijn telelens erop want ergens in de verte moet hij neergestreken zijn. En ja hoor ik heb geluk. Hoewel op grote afstand zie ik lepelaars in het water zitten. 
Vijf lepelaars in het ven.

Het zijn er maar liefst vijf en terwijl ik langzaam dichterbij komt valt mijn oog ineens op een vos. Ze lijkt te spelen en de lepelaars blijven onverstoord verder gaan met waar zij me bezig zijn. De vos plast nog een keer en dan lijkt het alsof ze even voor me poseert. De vos samen met de lepelaars in één shot.

De vos en de lepelaars.

Dit zijn van die momenten waar ik erg blij van word. zomaar een prachtige ontmoeting op een gewone avond. Nu is de vraag alleen, wanneer word ik weer weggestuurd in zo’n mooi natuurgebied en wat komt er dan op mijn pad?

3 gedachten over “Word ik weer weggestuurd!”

  1. De buizerds in de Warande is al een heel mooie ontmoeting maar de vos samen met de Lepelaars daar kun je alleen maar van dromen. Wat een unieke foto.
    En je komt nog eens ergens als je ‘steeds maar weer wordt weggestuurd’ .
    Ik vind je foto met kleurrijke reflecties van de Kampina ook erg mooi. Prachtige horizontale banen van verschillende zachte kleuren.

    Heel goed een eigen site waar je je belevenissen kunt delen.
    Groeten , Jan

  2. Leuk om dit op je pad te vinden als je “weggestuurd” bent.
    Ook nu weer genoten van je verhaal en prachtige foto’s. Dank je wel Hetwie dat je dit deelt!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.