Nando is helemaal in de ban van onze sterrenhemel, Hij weet diverse sterrenbeelden te benoemen en kan ze vaak ook terug vinden zonder kaart. Ik daarentegen vind het heerlijk om buiten te zijn en te kijken naar de nachtelijke hemel. Of het nou Orion, de Grote Beer of Cassiopeia heet, kan me eigenlijk niet schelen. Ik vind het gewoon heerlijk om op een warme nacht buiten te zitten en te genieten van de rust en de sterrenhemel.
Nu is er 1 maal per jaar een hevige sterrenregen die rond de 12e van de maand augustus op haar hoogtepunt is. Ze komen van een sterrenbeeld genaamd Perseus. Dus woensdagnacht was het zo ver. Gewapend met camera en toebehoren, wat te drinken en te snoepen hebben we ons naar een, zover het in ons land mogelijk is, donkere plek begeven. Een kleine 20 minuten lopen van de auto hebben we ons geïnstalleerd.
Ik heb mijn camera op de Grote Beer gericht en nadat ik alles heb ingesteld, rond de klok van 12, mijn camera aangezet.
We hebben diverse vallende sterren gezien en ik riep dan ook heel enthousiast “die staat erop”
Zo heb ik mijn camera laten staan totdat ik na ruim een uur dacht, laat ik hem eens verzetten. Echter na een poosje stopte mijn camera er toen mee. Helaas batterij leeg. Jammer genoeg had ik geen reserve voor handen en ben ik gewoon verder naar de lucht gaan kijken. Het aantal vallende sterren per uur bereikte rond de klok van 2 haar hoogtepunt.
Camera met compositie gericht op de Grote Beer
Toen we rond de klok van 3 thuiskwamen, moest nog snel even gekeken worden of er uberhaupt wel vallende sterren op mijn foto stonden. Helaas heb ik er maar 1 kunnen ontdekken. De andere was een iridium flare.
Dus heb ik alle foto’s maar verwerkt in een startrail.
293 foto’s van 15 seconden met een daarvoor gemaakt programmaatje gestackt tot 1 foto. Dit leverde onderstaande foto op.
Nu zullen er vast wel mensen denken “dat is balen” maar ik zie dat echt niet zo.
Wellicht krijg ik volgend jaar een nieuwe kans.