Als Nando zaterdag ochtend thuis komt van zijn wandeling met Bruc, heeft ie de ijsvogel gezien en ook maar gelijk op de foto gezet. Als hij mij de foto laat zien weet ik natuurlijk meteen waar hij deze “geschoten” heeft.
Omdat ik een ontsteking in mijn voet heb ben ik al een tijdje niet meer op “de groene punt” geweest. De Groene punt is een natuurgebied omsloten door het kanaal en de rivier de Aa. Het ligt aan de rand van het industrieterrein. Je kunt er sinds vorig jaar niet meer met de auto komen. Een paar natuurliefhebbers hebben zich er hard voor gemaakt om dit een stukje beschermd natuurgebied te maken.
Een deel van het pad naar de punt is onderdeel van mijn bijna dagelijkse wandeling met Bruc. Ik kom er dus graag en heb hier ook al de ijsvogel een paar keer mogen fotograferen.
De ijsvogel bij het kanaal, wachtend op een visje.
Vandaag echter tot mijn grote schrik is het kleine stukje natuur bevolkt door jagers. Als ik aan één van hen vraag waar ze op jagen, krijg ik als antwoord. Konijnen en vossen. Ook werd er meteen bij gezegd dat ze schadelijk zijn, want als er tuinbouw bedrijven in de buurt zitten……Nou die zitten er dus niet en het is een vrij afgesloten stuk grond. Bij mijn vraag of hier dan gejaagd mocht worden werd meteen gezegd dat er een vergunning voor was.
Best wel beduusd ben ik door gegaan naar de plek waar ik naartoe wilde. Maar telkens achter me hoorde ik het geluid van schreeuwende jagers, fluitjes, jankende honden en het harde knallen van geweerschoten. Ook kwamen ze steeds dichterbij en voelde ik me zelfs niet meer veilig. Vele vogels worden opgeschrikt waar onder de torenvalk een fazant en een heleboel andere vogels. De ijsvogel zal zich dus ook wel niet meer laten zien. Als ik me op een gegeven moment omdraai, staat er op een kleine afstand van me een prachtige vos. Ik vergeet dus gewoon een plaatje te schieten. Of de jager die inmiddels al heel dicht genaderd is niet schiet omdat ik daar sta of omdat hij hem niet heeft gezien weet ik niet, maar ik hoop dat deze vos de jagers ontschoten is. Na deze ontmoeting keer ik maar weer terug naar huis, waarbij ik onderweg nog wel een buizerd schiet.
Volgende weer toch maar eens even contact opnemen met de “beheerders” van dit gebied of zij hiervan op de hoogte waren.