Zoals mijn lezers weten is onze Bruc erg bang voor vuurwerk. Afgelopen jaar durfde hij bijna tot maart niet langs het pad te lopen, dat wij eigenlijk 3 tot 5x per week lopen sinds hij bij ons woont en dat is ruim 9 jaar. De angst wordt steeds sterker, de knallen ook. Net als vorig jaar en het jaar ervoor zijn we weer net voor de jaarwisseling naar de Franse Opaalkust vertrokken. We verblijven in Wimereux. Het is een voor ons ondertussen erg bekende plek, waar we ons thuis voelen en waar ook de masterclasses lange sluitertijden plaatsvinden. Nando heeft de locatie geboekt en het enige wat ik weet is dat het in dezelfde straat is waar we twee jaar terug ook waren.
Als we voor de deur stoppen en de eigenaar naar buiten komt, herken ik hem meteen en is het exact dezelfde plek. Grappig om te vertellen dat Nando dat aan de foto’s niet had gezien omdat het appartement een verbouwing heeft ondergaan. Als we naar binnen gaan loopt Bruc de trap op net alsof we er pas nog geweest zijn.
Nadat we de auto leeg gemaakt hebben gaan we meteen het strand op wat erg dicht bij ons logeeradres is. Ook hier weet Bruc de weg en gaat meteen naar de plek waar hij vaker uitgelaten is. Hij voelt zich meteen thuis. Het is mooi weer en ik baal ervan dat ik mijn camera niet meegenomen heb. We pikken nog een zonsondergang mee. Tijd om terug naar het appartement te gaan om de spullen uit te pakken.
Het is stormachtig aan de kust van Pointe de Nid du Corbet en dat is ook te zien door het opspattende schuim in de branding. Dit wordt veroorzaakt door de eiwitten in de algen. In deze periode is de getijde niet zo gunstig om in de middag een strandwandeling te maken, dus we gaan over de klif richting kaap Gris Nez. Dit is een prachtige wandeling. Je kijkt uit over “het Kanaal”. Langs de kliffen zien we het golven nog op de rotsen stukslaan. Het pad zelf is in de loop der tijd uitgesleten door de vele voeten. Als ik omkijk tegen de zon in lijkt het water wel zilverkleurig. De zon staat al laag als we dezelfde weg terug lopen. Het water staat nog te hoog om over het strand terug te gaan. Nu met flinke tegenwind keren we terug naar de parkeerplaats. Natuurlijk nu ook weer met de nodige stops om te fotograferen. De zon verrast ons ook nog tijdens de ondergang. Het is dan ook al bijna donker als we Bruc nog even meenemen naar het water, wat ondertussen al een eind gezakt is, om alle blubber van hem af te spoelen. Moe maar voldaan keren we terug bij ons appartement.
De volgende middag na de lunch, gaan we bij Wissant het strand op. Een klein stukje, omdat we hier over de kliffen onze wandeling gaan voortzetten. De wandeling voert van Plage de Strouanne langs Le petit Blanc Nez naar Cape Blanc Nez. Een stuk over de klif die we eigenlijk nog nooit gelopen hebben. Er staat wel een bordje dat het afgesloten is, maar we nemen de gok. Als het echt niet gaat zullen we omdraaien. Maar gelukkig is er een omleiding gemaakt en kunnen we onze route gewoon lopen. Bij Blanc Nez gaan we heel even het strand op, maar het water staat ook nu nog te hoog om daar echt te wandelen en zullen we ook deze keer dezelfde weg terug moeten als die we gekomen zijn en zo eindigen we dus ook weer op het stand van Strouanne waar Bruc nog even lekker kan razen. Hij is wel moe, maar heeft nog we energie genoeg om even achter een stok aan te rennen. Gelukkig blijft het ook deze middag droog.
Op oudjaarsdag hebben we wat het weer betreft wat minder geluk. In Engeland raast storm Gerrit over het land en dat is vanaf de Opaalkust niet zo heel ver. Met regenpak en een regenhoes over de rugzak stappen we in Audresselles toch dapper het strand op. Na elke foto is het voor de camera poetsen geblazen. Het is windkracht acht. We zijn ondanks het weer niet de enige die van dit prachtige natuurspektakel komen genieten. Na de korte wandeling rijden we naar Ambleteuse om te kijken naar het hoge water op fort Vauban. Ook een plek die we goed kennen maar die bij vloed en stormachtig weer altijd prachtig is om te bekijken. Het is er dan ook redelijk druk. Ook over de boulevard spatten de golven hoog op. Het weer wordt slechter en we gaan weer lekker naar binnen. De regen komt daarna echt met bakken uit de lucht.
Met een filmpje op tv, wat te snoepen en een fles bubbels, maar vooral een super relaxte en vermoeide Bruc sluiten wij 2023 af.
2024 Start droog. Al op half 9 in de ochtend staan we op het strand. De voorspelling is dat het dan droog is en we maken daar dan ook dankbaar gebruik van. Het ontbijt slaan we gewoon een keer over. Het is nog laag water en we banjeren met Bruc lekker door het zand. Tegen lunchtijd zijn we terug en ik neem de rest van de dag lekker voor mezelf met een boek en lassen we een rustpauze voor Bruc in. Je merkt toch dat hij wat ouder wordt en de wandelingen met de harde wind hebben hem ook vermoeid.
Op twee januari gaan we naar Sentier du Fartz. Enthousiast beginnen we aan de tocht. Maar al snel blijkt dat we niet verder kunnen. Het riviertje is buiten de oevers getreden. We draaien dus om en lopen de route via de andere zijde. We lopen een stuk om een groot meer. Er zijn diverse kijkhutten voor de Aalscholvers die hier zitten. Na een tijdje besluiten we om te draaien omdat we de ronde niet kunnen lopen en gaan we weer naar huis. Het regent steeds harder. Als we later in de middag buiten kijken komt er een klein zonnetje door. Nando gaat er meteen uit met Bruc. Maar als ik zo’n tien minuten later buiten sta is het weer stormachtig. Het water staat weer hoog en op de boulevard moet je oppassen dat je niet door de golven verrast wordt. Ach voor sommige is dit een sport en leuk om te zien. Het is al bijna donker als we weer terug komen in ons warme huisje.
Vandaag is mijn verjaardag. Nando heeft een iets betere conditie dan Bruc en ik, dus wij tweeën hebben lekker rustig aangedaan terwijl Nando zijn gang gaat. Het is al later in de middag als we bij Cap Gris-Nez aankomen. Het is droog en het water daalt. We gaan lekker het strand op. Door gebruik te maken van de getijdenapp, weten we wanneer dat veilig is. We struinen een heel eind over het strand tot we door een stroompje niet meer verder kunnen. Maar dat is op zich niet zo erg omdat het ook al begint te schemeren. Spelend met Bruc gaan we terug. Voordat we de auto ingaan, sturen we hem eerst nog het water in om wat af te spoelen.
En dan breekt al weer de laatste dag aan. De voorspellingen zijn goed en we besluiten dan ook vandaag onze eerste picknick van het jaar te houden. We vertrekken dus op tijd en nemen onze lunch mee. We gaan bij Cap Blanc Nez in Escalles het strand op. We lopen een heel eind langs de kliffen. Het valt me op de de witte kliffen eigenlijk erg groen zijn door alle algen. Op een plek is instorting geweest waardoor je het witte van de krijtrotsen weer zien. Dit strand is erg vlak en we moeten dus rekening mee houden met de vloed. Deze komt op dit strand erg snel binnen. We moeten nog een heel stuk verder als we boven door terug willen. Voor Bruc is het strand denken we leuker en we draaien om. Op een plek met wat stenen nemen we een lunchpauze. Ruim op tijd voordat het vloed is zijn we weer terug. Het is dan halverwege de middag. Het weer slaat om en voordat we bij ons appartement zijn regent het weer. Morgen zit de vakantie er weer op. Ik pak alvast wat spullen bij elkaar en kruip nog even lekker op de bank met een goed boek. Wat is zo’n week snel voorbij.
We zijn nu een ruime tijd terug. Bruc is relaxed in zijn wandelingen. Heel het vuurwerkgebeuren is voor een groot deel gelukkig aan hem voorbij gegaan. Vorig jaar durfde hij tot ergens in Maart niet op zijn normale wandelplekken te komen. Nu is daar niks van te merken.
Pingback: Panasonic Lumix DC-G9II review - nandoonline fotografie