Omdat onze Bruc erg bang is van vuurwerk en er toen we boekten sowieso nog geen vuurwerkverbod was, planden we onze jaarwisseling aan de Franse Opaalkust. Al zijn we daar al vaker geweest en is het gebied ons bekend, is het toch telkens weer anders.
We boekten een appartementje in het plaatsje Wimereux, lekker dicht bij zee. Helaas hadden we geen uitzicht op het water, maar we hoorden de zee wel.
We arriveren op 30 December en voordat we ons in het appartement installeren, gaan we eerst nog even het strand op. We hebben met de eigenaar van het appartement een tijd afgesproken wanneer we arriveren. Dit is twee uur vroeger dan op de website vermeld staat. Na een welkom met een fles bubbels, een kleine rondleiding en het naar binnen brengen van de spullen kunnen we nog even lekker bij daglicht het strand op. Het loopt dan tegen de klok van vier en het is rustig op het strand. De temperatuur is aangenaam en er zijn diverse mensen aan het kitesurfen. Als de schemer valt wandelen we weer terug om later als het donker is nog even de omgeving in het donker te bekijken.
Na heerlijk te hebben geslapen met het geluid van de zee op de achtergrond gaan we na het ontbijt weer lekker het strand op bij Cap Griz Nez, het wordt eb en de rosten komen langzaam tevoorschijn uit het water. Bruc maakt vriendjes met een meisje wat lekker in het Frans tegen Bruc aan het praten is. Het is oudejaarsdag en hoewel het redelijk druk is op de parkeerplaats valt het op dit immense strand niet op. Later rijden we nog naar Tardinghen waar het strand ook leeg lijkt en Bruc ook heerlijk kan rennen.
’s Nachts als de klok 12 heeft geslagen en we op het nieuwe jaar hebben geproost, gaan we nog even het strand op. Het is eb en er zijn wel enkele mensen buiten maar er is geen vuurwerk. Bij het thuisfront zie ik dat er flink geknald is tijdens de jaarwisseling ondanks het verbod.
De eerste dag van het jaar begint lekker rustig. Na het ontbijt gaan we naar Audresselles. Het is een prachtige dag met een graad of 16 op de thermometer. Nadat we eerst even op het kiezelstrand vlak bij de parkeerplaats hebben gelopen gaan we de klif op. Als je over de kliffen loopt kun je op een paar plekken naar beneden naar het strand en dat doen we dan ook. Het water is weer aan het zakken en er komt steeds meer strand boven water te liggen. Het is een prachtige wandeling en ook onze eerste picknick van het jaar is een feit. Het loopt tegen de klok van vier als we weer terug bij de auto zijn. Terug in het appartementje kijken we terug op een mooie dag. De eerste dag van 2022 was in ieder geval een prachtige dag.
Als we aan de opaalkust zijn, hoort een bezoekje aan Ambleteuse en Fort Mahon er eigenlijk bij. Zo ook vandaag. Het is al weer de tweede Januari en oud jaar lijkt al weer ver weg te zijn. Zoals eigenlijk elke keer nog dat we bij het fort waren is het ook nu vloed en het water is nog stijgende. Het beukt in op de muren van het fort en de verdedigingswal het is een prachtig gezicht en eigenlijk kun je er genoeg van krijgen om dit te zien. We lopen dus ook nog een stukje de wal op en neer waarbij diverse mensen toch nog worden verrast door en klets water. Dan zie je ineens dat het water weer begint te zakken.
Om op het strand aan de andere kant van het fort te komen nemen we de auto. Je kunt er anders niet komen zonder natte voeten te krijgen. Het is dan een kleine wandeling en de rest van de middag brengen we op dat strand door wat inmiddels door het afnemend tij steeds breder is geworden.
Omdat ik op mijn verjaardag niet de halve dag in de auto wil zitten hadden we besloten lekker een dagje langer te blijven. We maken van deze dag gebruik om een bezoek te brengen aan Cap Blanc Nez. De witte kaap. Natuurlijk is het ook net als in de rest van de afgelopen dagen vloed. We kunnen nog niet het strand op gewoonweg omdat die er nog niet is. We besluiten dus eerst over de klif zelf te lopen en daarna het strand op te gaan. Als we op het strand eigenlijk niet verder kunnen omdat er zich een soort van riviertje vormt haal ik even natte voeten, maar ach dat droogt wel weer. Het strand ziet er ondanks dat er genoeg mensen lopen weer prachtig leeg uit. We genieten met volle teugen. Het blijft gelukkig droog. Pas als we in de auto zitten op de terugweg begint het te miezeren. De laatste avond brengen we lekker voor de tv door en maken we nog een wandeling. Wat hebben we de afgelopen week een geluk gehad met het weer en wat hebben we genoten. Het was niet echt een straf om onze Bruc te ontzien voor het vuurwerk. We zouden het zo weer doen.
Pingback: Uitwaaien aan de Opaalkust – Fotografie door Hetwie