Op een zonnige zaterdag ochtend mag ik foto’s maken van “opa Jos” en zijn jongens. We plannen het zo dat de kinderen niet weten dat Jos op ze wacht en we foto’s van hen samen gaan maken. Een hele uitdaging. Want als ze “opa” in de gaten krijgen zijn ze niet meer te stuiten. Ze komen van de heuvel afgestormd en vliegen in zijn armen. Na een heerlijke koek zijn ze wat gekalmeerd. Ondertussen ga ik door met foto’s maken. Jongens zouden geen jongens zijn als ze niet overal op willen klimmen en willen rennen. Gelukkig is opa wel in voor dit plezier en doet lekker met ze mee. De tijd vliegt en ik heb diverse mooie herinneringen vastgelegd. Aan de reactie van de moeder van de jongens op haar facebook te zien, heb ik mijn werk weer goed gedaan.
“Opa” Jos
Een hele mooie spontane serie.
Je zwart-wit foto’s zijn geweldig.
je hebt er ’n mooie spontane serie van gemaakt.
Ze zijn supermooi. Je hebt jezelf weer overtroffen. Jos bleef maar herhalen: “Dat meiske maakt mooie foto’s. Tjongejonge wat een mooie foto’s maakt dat meiske. En een heel lief meiske ook trouwens. Potdikke nog an toe, wat een mooie foto’s zeg. Nou!” Hij is er hartstikke blij mee – en wij ook!
Fijn te horen Maaike.
Hij belde me vandaag even op om me persoonlijk te vertellen hoe mooi hij ze vind. Had ie denk ik niet verwacht.