Wie ons een beetje kent, weet dat we ontzettend van de natuur houden en wat brengt je daar dichter bij dan heerlijk met een tent te kamperen. Niks luxe in een hotel, maar met een luchtbedje in een tent en dan het liefst op een kleine camping dicht bij de natuur.
Onze slaapplek.
De tent is intussen wat groter geworden, want een beetje gemak is toch wel praktisch als je wat ouder wordt. Niet meer zittend op de grond eten maar op een klein stoeltje aan een dito tafeltje. Ook is er wat meer ruimte voor onze hond. Vorig jaar is het er door de drukke planning niet echt van gekomen om er vaak op uit te trekken maar afgelopen weekend hebben we onze tent opgezet in België. De Camping vlak aan het gelijknamige natuurgebied Hertogenwald in de Hoge Venen doet me denken aan mijn jeugd op de camping. Dit door de vele oude caravans ( van hetzelfde model en waarschijnlijk ook jaartal) die zich op de camping bevinden. Het is veelal een armoedige bedoening, maar de toiletten en het terrein zijn redelijk schoon. Er is geen warm water bij de waslokalen maar de verwarming doet het.
We plaatsen onze tent achter op het bijna lege tentenveld. Achter ons loopt de rivier de Vesdre en middels een klein bruggetje vlak bij onze plek sta je meteen in het bos.
De Vesdre loopt achter onze campingplek.
Met het geluid van het water en het geroep van een uil vallen we in slaap. Het is redelijk koud en s’morgens komen we erachter dat het heeft gevroren.
Na een koude nacht.
Na het ontbijt wat we buiten nuttigen, omdat het door het zonnetje snel aangenaam wordt, gaan we naar de Getzbach.
Een riviertje in de Hoge Venen. Het pad er naartoe voert ons over boomwortels en door kleine stroompjes. We volgen de rivier een stuk stroomafwaarts voor we een leuke plek vinden waar we eten en even lekker van het zonnetje genieten. Onder het wandelen wordt natuurlijk telkens gestopt om de mooie natuur om ons heen vast te leggen.
Wegwijzer.
moeilijke route.
Meegevoerd met de stroming.
Even uitrusten.
Eén van de vele stroomversnellingen.
De terugweg weer de “klim” naar boven.
De terugweg voert ons grotendeels over hetzelfde pad en bij de parkeerplaats is een restaurant waar we ons avondmaal nuttigen.
Het koelt snel flink af en vermoeid van de dag liggen we al op tijd in ons tentje. Lekker knus met een goed boek. De nacht is niet zo koud als de vorige maar de ochtend begint een stuk killer. We ontbijten dan ook binnen. De tent is nagenoeg droog en we pakken onze spulletjes in om ons vervolgens naar de Vallee de Hoëgne te begeven.
We zijn hier al vaker geweest maar het blijft een prachtig natuur gebied. Met een snel stromend riviertje met wat watervalletjes en hoogte verschillen is het ook fotografisch erg aantrekkelijk. Je zou er uren op dezelfde plek kunnen blijven zitten.
watervalletje.
Cascade Leopold II
Schuimkoppen op het water.
Fotograferen met lange sluitertijden.
Langere sluitertijd met polarisatiefilter.
We brengen hier de rest van de dag al wandelend en fotograferend maar vooral genietend van alles om ons heen door. Ook Bruc vermaakt zich prima. Hij kan zich lekker uitleven met stokken, stenen en het water.
Lekker spelen met een stok.
Als we laat op de middag weer huiswaarts rijden ( het is maar zo’n anderhalf uur rijden) ligt Bruc doodmoe op de achterbank. En weer is er een weekend voorbij en moeten we kijken waar en wanneer we onze tent weer ergens opzetten.
Wat een prachtig gebied Hetwie, mooie foto’s en pakkend geschreven!
Mooi verhaal weer Hetwie, ik geniet altijd van je prachtige foto’s en verhalen!