Luxemburg in herfstkleuren

Afgelopen zomer waren we een weekje op vakantie naar Duitsland op de grens met Luxemburg. Dit weekend logeerden we in een kamer aan de Luxemburgse kant van de grens. Nu niet met een tent, maar in een kamer in het plaatsje Born.
Als we onze spullen hebben uitgepakt gaan we meteen op pad. Het is maar een kleine drie uur rijden, maar toch fijn om de beentjes daarna te strekken. Ik ga zonder camera maar met mijn telefoon kan ik ook wat plaatjes maken. Hoewel we al vrij laat in de herfst zitten, is er nog genoeg blad aan de bomen om voor de bekende herfstsferen te zorgen. We lopen achter onze verblijfplaats de weg op en komen al snel op een plek waar we het bos in kunnen. We komen op een pad wat onderdeel is van de Mullerthal trail. Ergens lopen we toch niet helemaal goed, hoewel we onze kamer zien liggen moeten we toch nog een heel stuk door lopen en is het inmiddels donker voordat we weer op onze slaap plek aankomen. We kleden ons om en zoeken een Italiaans restaurantje op voor ons avondeten. Bruc is zo moe die slaapt lekker onder de tafel.

Thuis heb ik van een buurman een drietal locaties doorgekregen die misschien wel de moeite waard zijn om te gaan kijken. Ze liggen wel in Duitse Eifel. Grappig dat wij ze nu pas ontdekken en niet afgelopen zomer toen we daar waren. Maar zoals ik al schreef, zitten we vlak bij de grens en is de afstand naar het Römerpfad maar zo’n 20 minuten rijden. Als Nando eens goed kijkt zijn alle drie de locaties onderdeel van één wandeling van zo’n 11 km. Dus na het ontbijt pakken we onze spullen en picknick mee en gaan we op pad. We zoeken een gunstige parkeerplek waar we de ronde kunnen wandelen. We besluiten het pad linksom te volgen. We komen langs oude resten van Romeinse bedrijvigheid. Een kopermijn, en een reconstructie van een deel van de oude Langmauer. Een muur die 72km lang was ter bescherming van 220km² keizerlijk domein en dateert van 365- 375 na Chr. Verder lopen we langs de bosrand en door het bos. In een schuilhut picknicken we. Dan gaan we verder naar de Genovevahöhle. Een prachtige uitgeholde rots. Echt de moeite waard om die te gaan bekijken. Omdat we buiten het seizoen zijn is het heerlijk rustig en kunnen we alles op ons gemak bekijken en beklimmen. Het is een pad van stijgen en dalen. De volgende mooie plek is de Klausenhöhle. Een grot waar zo’n 200 jaar geleden kluizenaars woonden. Als we verder lopen komen we langs een uitzichtpunt die uitkijkt op Kasteel Ramstein waar we later ook langs gaan lopen. Omdat het vroeg donker is en ik graag nog de zeven watervallen wil bekijken lopen we snel door. Helaas is het pad naar de watervallen met hangbruggen afgesloten door omgevallen bomen en volgen we een omleiding die ons weer terugbrengt naar de plek waar we onze wandeling van deze dag begonnen.
Moe maar voldaan komen we een half uurtje later weer bij onze kamer. Maar voor we naar boven gaan krijgt Bruc nog even een kleine spoelbeurt en zijn badjas aan.

Het is al weer zaterdag. De weersvoorspelling gaf mist aan. Dat is natuurlijk een mooi gezicht in de heuvels. Vooral met de herfstkleuren die nog volop aanwezig zijn. Dus pakken we de auto en gaan we op zoek naar wat mooie locaties om dit vast te kunnen leggen.
Als de middag nadert rijden we naar Consdorf waar we parkeren en op pad gaan naar de Kallektuffquell. Een bron waar kraakhelder water via mos en rotsen in een bekken valt in het stroomgebied van de Swarze Ernz. Door de kleurenpracht is dit een erg fotogeniek plekje, midden in de bossen. Hier picknicken we ook voordat we via een vlonder pad onze weg vervolgen naar het Märchenwald. Erg sprookjesachtig is dit bos in dit jaargetijde niet, maar we hebben een heerlijke wandeling gemaakt als we laat in de middag en het al weer bijna donker is terug komen bij de auto. De avond brengen we lekker lezend op onze kamer door. Bruc is net als ik trouwens doodop.

Op zondag rijden we na het ontbijt naar uitzichtpunt Runtschelt. In de buurt aangekomen zien we dat het dal vol mist hangt en er dus niets te zien is. We rijden door naar Burcht Bourscheid en vandaar naar Berdorf en parkeren onder de Predigstuhle. Van daaruit maken we na de lunch een wandeling over een glooiend pad langs rotsen en kloven door het bos. Omdat dit niet echt een rondwandeling is van enkele kilometers besluiten we rond de klok van drie om te draaien zodat we in ieder geval voor het donker weer bij de auto terug zijn. Terwijl Nando nog even een hele smalle kloof doorkruipt wacht ik geduldig even in de auto. Het is ondertussen een beetje gaan miezeren. We sluiten de dag weer af bij hetzelfde Italiaanse restaurant.

Dan is het al weer maandag en is het weekend weer voorbij. Als we alles gepakt hebben zijn we niet van plan om weer meteen naar huis te rijden. De afstand is immers niet zo groot. Het is ook nog redelijk weer en we besluiten naar het Amfitheater en de grot Hohllay te gaan. We zijn hier al wel vaker geweest, maar het blijft mooi daar. Deze laatste is ontstaan door het uitzagen van molenstenen in de rotsen. Dit uitgraven heeft zijn sporen achtergelaten en de mooie ronde vormen in wanden en plafonds in deze en andere rotsen zijn duidelijk zichtbaar. Hoewel we eigenlijk nog wel een paar uur langer in dit gebied door kunnen brengen draaien we als we alweer een eind verder zijn gelopen toch maar om. Anders wordt het wel heel laat voor we thuis komen. Na een boterhammetje gegeten te hebben bij de auto rijden we voldaan en moe terug naar huis.

Thuis ruimen we de spulletjes weer op en kunnen we weer even vooruit met de herinneringen die we gemaakt hebben. Ik geloof ook zeker dat we ooit weer eens terug keren naar deze heerlijke plek.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.