(deel 1)
Hoewel ik al twee keer, en Nando nog veel vaker, op de Noorse eilandengroep Lofoten zijn geweest, besluiten we we toch weer een fotovakantie op deze plek te houden. Het is een prachtig landschap wat de moeite waard is om te bekijken. We hebben twee reisdagen en een effectief verblijf van acht dagen. De reis gaat via Schiphol, met een tussenstop op Gardemoen in Oslo, naar Evenes. Hier staat een huurauto voor ons klaar waarmee we zelf van plek naar plek kunnen rijden.
Op Gardemoen moeten we enkele uren wachten voordat we verder kunnen vliegen. Buiten is het koud, er ligt een pak sneeuw en voorlopig is het ook nog niet uit gesneeuwd. Op het vliegveld is er dus een bedrijvigheid om de banen schoon te houden en het vliegtuig te “de-icing”. We hebben een zitplaats bij de vleugel en vanuit het raampje kan ik mooi zien hoe het vliegtuig waarin we zitten “ontdooit” wordt.
Nadat we zijn geland op Evenes en onze huurauto hebben opgehaald, kunnen we onze reis voortzetten. We hebben een hotel geboekt in Svolvaer waar we drie nachten zullen blijven. Het is ondertussen al pikdonker buiten. Onderweg eten we een heerlijke hamburger en het is al laat als we in ons hotel inchecken. We duiken dan ook vermoeid ons bed in.
Na een heerlijk uitgebreid ontbijt in het hotel gaan we op pad. Ons doel is het kerkje aan het Gimsoystrand. Maar eerst moeten we nog over de Gimsoystraumen bru. Een hele hoge brug die bij harde wind wordt gesloten. Gelukkig mogen we erover, maar tot grote vreugde staat er vlakbij de brug een eland. We moeten de brug over omdat we anders niet kunnen draaien. Over de brug rijdend zien we haar nog staan. We parkeren de auto en te voet met telelens lopen we naar de plek waar we haar eerder zagen. Als ze na een tijdje de bosjes induikt volg ik haar langs de weg nog even. Tot mijn verbazing zie ik dat het er niet één maar twee zijn. Het lijkt een moeder met jong te zijn. Als ze even later terug loopt volgt het kleintje. De strook waarover ze lopen komt met vloed onder water te staan. Met de elanden vertrekken wij ook naar de plek waar we eigenlijk onderweg naartoe waren.
Het witte kerkje van Gimsoy is een aantrekkelijke foto locatie. Gelukkig is het vandaag niet druk. Er zijn maar twee andere fotografen als wij er aankomen en is de verse sneeuw dus nog vrijwel ongerept. De laatste keer dat ik hier was, is zes jaar geleden en eigenlijk is er in mijn ogen niks veranderd.
Na een poosje zijn we klaar op deze plek. We zoeken een mooie plek op om te lunchen, met uitzicht op een fjord. Er zijn zoveel mooie landschappen te zien. We rijden rond over de met sneeuw en ijs bedekte wegen en als we een mooie plek zien stoppen we voor foto’s. In de late middag kleurt de zon de hemel oranje en de rotsen lijken door de luchtspiegeling in de verte te zweven. Wat een pracht. En wat ben ik dankbaar dat ik dit allemaal mag zien. De zon is intussen onder als we plaats nemen in het hotel restaurant voor een heerlijke maaltijd. Tegen de klok van negen duiken we ons bed in. We zetten de wekker er is kans op noorderlicht en een kleine kans dat het ook helder zal zijn.
We de wekker om half 1 gezet. Nadat we ons snel aangekleed hebben glippen we midden in de nacht ons hotel uit. We zien als we omhoog kijken daar al een groene gloed. We rijden naar Svinoya en parkeren achter de vismeel fabriek en de kathedralen. Het is voor mij erg moeilijk om foto’s te maken omdat ik in het donker erg slecht zie. Er ligt ook veel sneeuw op deze plek en we besluiten na niet al te lange tijd terug te gaan naar het kerkje van Gimsoy. Hier is het voor mij door de verlichting ook wat makkelijker te fotograferen. Hierna rijden we nog naar een andere plek in Gimsoy waar we gisteren ook even gestopt waren. We blijven hier totdat de ochtendschemer het noorderlicht verdringt en de lucht paars lijkt te kleuren. We rijden terug naar het hotel, het is rond de klok van vijf als we nog even ons bed induiken om toch op tijd voor het ontbijt weer op te staan.
De volgende dag zijn we al weer redelijk op tijd op pad. We hebben weer een planning gemaakt van wat we willen gaan zien. We willen via een uitzichtpunt naar Laukvik rijden. We gaan ook af en toe van de “grote weg” af om te kijken op wat onbekendere plekken. In Laukvik is de lichtopstand met daarbij de Molo. De pier die het fjord inloopt. Net als in een eerder jaar begint het hier te sneeuwen terwijl wij er zijn. Als we weer terug rijden roep ik ineens stop want op een redelijk makkelijk bereikbare plek zit een koppel zeearenden.
Na het uitstapje van afgelopen nacht besluiten we het vandaag niet al te laat te maken, we zijn eigenlijk toch wel erg moe als we in de avond een restaurantje opzoeken voor onze maaltijd. We maken het dan ook niet erg laat. Ik duik nog even met een boek in bed. De wekker voor morgen is al weer gezet.
Vandaag verlaten we vroeg het hotel. We hebben al onze spullen weer ingepakt want we rijden naar Mortsund. Onze nieuwe verblijfplaats. Dit is een route van ongeveer 75 km. Wij trekken daar gewoon een dagje voor uit. Het landschap is geweldig en daar willen we zoveel mogelijk van zien. Zoals ook op andere dagen zoeken we een prachtige plek op om te lunchen. Gewoon in of bij de auto. De thermosfles is gevuld dus ook een kopje warme thee hoort erbij. Onderweg zien we ook nog op een niet al te grote afstand een zeearend die zijn vangst aan het verorberen is. We komen langs plaatsjes als Kabelvlag, kleppstad, Bostad, Lennesvik en Leknes tot we rond de klok van drie inchecken bij de Rorbru van Mortsund. Al snel blijkt dat het restaurant hier niet open is en de pizzaria die we op het oog hadden, zijn deuren helemaal heeft gesloten. We besluiten dan wat boodschappen te doen en zelf maar iets klaar te maken. Later bij ons huisje zien we een schitterende lucht. Die avond is er ook een kleine kans op het noorderlicht We rijden daarvoor naar een strand niet al te ver uit de buurt. Helaas is het spektakel snel voorbij. De lucht trekt helemaal dicht. Als we later terug komen bij ons huisje is de lucht wel weer opengetrokken en kunnen we toch nog wat van het groene schouwspel zien. Het is een paar minuten voor middernacht als de lucht dichttrekt en wij tevreden weer naar binnen gaan.
Het is al weer vrijdag de 17 als we na ons ontbijt, niet al te vroeg op pad gaan. Vandaag willen we de toerist uithangen………………….
Lees verder in mijn volgende blogje