Deel 2
Het is al weer vrijdag de 17 als we na ons ontbijt, niet al te vroeg op pad gaan. Vandaag willen we de toerist uithangen. Via een prachtig landschap rijden we naar het plaatsje Ramberg. Er is daar een route door het dorp dat je leidt langs een oude vissershut. Eigenlijk is het meer iets voor de zomer, maar het houten schuurtje staat open en we nemen dan ook een kijkje binnen. Het restaurantje is nog niet open, dus besluiten we eerst een tocht naar de lichtopstand te maken. Dit “pad” wat niet meer is dan platgetrapte sneeuw door mensen die ons voorgingen is leuk om te lopen. Je moet wel kijken waar je je voeten neerzet en er niet naast lopen anders zak je weg. Er staat een harde wind, maar het is zonnig. Bij de lichtopstand maken we nog foto’s voordat we weer terug keren. Nu is het restaurantje wel open en met een warme chocomel warmen we weer lekker op.
Vanaf hier rijden we rustig weer terug. We stoppen onderweg een paar keer voor een prachtige zonsondergang. Ik stap niet elke keer uit. Er staat zo’n harde wind dat het niet erg makkelijk is om mijn jas aan te trekken. Als de zon onder is kleurt te lucht nog prachtig. We staan inmiddels al weer op een andere plek. Als het begint te schemeren rijden we terug. Bij het winkelcentrum in Leknes halen we wat te eten. Moe als we zijn komen we de rest van de avond de deur niet meer uit. We kijken nog wel een paar keer uit het raam, maar het is bewolkt. Het stormt zelfs. De wind raast om ons huisje. Er is dus ook geen kans op het Noorderlicht.
Als we na een goede nachtrust en een relaxte ochtend weer op pad gaan, is er weer een vers pak sneeuw gevallen. Vandaag staat Å op de planning. Een plaatsje met zo’n 250 inwoners aan de zuidwestelijke kant van het eiland Moskenesøya. Onderweg stoppen we op diverse plekken. Ook nemen we soms een afslag om daar wat van de omgeving te zien. We kijken wat rond in het plaatsje Sørvågan waarna we doorrijden naar Å. Het uitzicht is er prachtig. Zoals het licht valt op de bergen in de verte is adembenemend. Grappig hoe lang wij daar staan en hoe vlug anderen naar deze punt lopen en ook weer heel snel terug gaan. Op de terugweg hebben we nog afgesproken met Tobias. Een jonge Noorse fotograaf die woont in Tind. Bij hem thuis worden we gastvrij ontvangen. We moeten wel even laten weten hoe laat we er ongeveer zijn zodat hij even sneeuw kan ruimen zodat we op de oprit kunnen parkeren. Na dit korte bezoek vervolgen we onze terugweg. Natuurlijk (voor de fotografen op Lofoten) moeten we onderweg even stoppen op een plek, om dé foto te maken die door de meeste mensen gemaakt wordt. Het stadje Reine vanaf de brug. En door. Terug in Leknes doen we wat boodschappen en eten we wat bij de hamburgertent in het winkelcentrum.
Wanneer we terug komen bij ons huisje, staan er diverse mensen buiten. Ze kijken allemaal naar boven. Dus moet er bijna wel iets te zien zijn. En ja hoor, we hebben weer noorderlicht. De intensiteit is niet heel erg hoog en we nemen dus ook niet de gok het ergens anders proberen te fotograferen. We blijven in Mortsund. Maar goed ook want niet lang daarna betrekt de lucht en maken de wolken het onmogelijk nog iets van het groene licht te zien. Wij hebben weer een prachtige dag gehad.
Op zondag 19 maart staan we rond de klok van half 11 al weer op het strand van Myrland. Het is afnemend tij en ik speel wat met lange sluitertijden. Als we na de lunch aan het strand van Vikten staan, heb ik het voor vandaag helemaal gehad. Het weer is ook niet al te best. Ik verblijf de rest van de dag lekker met een boek en een kop thee op de bank in ons huisje in Mortsund. Ook de avond is dik bewolkt dus het noorderlicht zullen we ook net gaan zien. We kruipen vroeg ons bed in omdat we de volgend ochtend de zonsopkomst willen fotograferen. Dat houd in dat we rond de klok van half zes op een locatie willen zijn.
Voor onze zonsopkomst foto’s hebben we gekozen voor het strand van Storsandnes. We staan er als het blauwe uurtje begint. Zo met de sneeuw is dat een prachtig gezicht. Al als we uit de auto stappen genieten we met volle teugen. Later gaan we het strand op. Tot de zon boven een berg uitkomt blijven we fotograferen. In zo’n landschap als dit kun je daar geen genoeg van krijgen. Het loopt dan ook al tegen de klok van 8 als we weer in de auto stappen naar ons huisje om te ontbijten.
lang duurt onze rustpauze niet, want na het ontbijt stappen we weer in de auto richting Unstad. Daar willen we een stuk gaan wandelen. A vrij snel blijkt dat het pad hier helemaal dichtgesneeuwd is. Nando waagt het nog een heel stuk verder dan ik. Tot zijn knieën in de sneeuw bergop. Ik blijf beneden. Lekker genietend op een bankje uit de wind tot hij weer terug is. Om op te warmen eten we bij een café wat ze zelf noemen het lekkerste kaneelbroodje ter wereld. Ik proef vooral veel suiker.
Vikbeach is onze volgende bestemming. Weer zo’n prachtig strand met rotsen. Rond de klok van drie heb ik het wel gezien. We moeten nog een uurtje rijden voordat we weer terug zijn bij ons vakantiehuisje. De lucht in ondertussen ook zwaarbewolkt en tijdens onze laatste nacht in Mortsund sneeuwt het dan ook nog.
Vandaag rijden we naar Harstad. Onze vakantie zit er bijna op. Dit is de laatste volle dag en we willen deze dan ook ten volste benutten om via Valberg te rijden. Dit was niet zo’n goede keuze want we komen vast te zitten. De wind blaast de sneeuw zo op, dat als we moeten wachten op het verkeer voor ons we achter ook ingesneeuwd raken. De sneeuwschuiver moet er aan te pas komen zodat wij en al het verkeer voor ons kan draaien en onze weg kunnen hervatten. Gelukkig raken we niet zo snel in paniek en kunnen er de lol wel van inzien.
Via een andere route arriveren we rond de klok van één in Henningsvær. We wandelen door het stadje en als we dit gezien hebben vervolgen we onze weg. Onderweg zien we nog een gekantelde vrachtwagen. Overigens niet de eerste op deze reis. Na nog wat tussenstops bereiken we rond de klok van zes ons hotel voor de laatste overnachting.
onze laatste nacht brengen we door in een hotel in Harstad. Na de lange reis en een lekkere maaltijd hebben we niet meer de behoeft om eruit te gaan. Het sneeuwt trouwens en morgen moeten we op tijd op.
Na een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt gaan we naar het vliegveld. De camera’s hebben we al ingepakt. Onderweg krijgen we nog een kleine omweg omdat de weg is geblokkeerd. Gelukkig zijn we ruim op tijd en hebben we genoeg tijd om de auto in te leveren en de koffers in te checken. Bij de douane is het rustig en het lijkt of ze mijn tas controleren omdat ze anders niks te doen hebben. Met een kop thee en koffie wachten we op onze vlucht. Een klein beetje vertraagt stappen we in het vliegtuig en zeggen we gedag tegen Lofoten. Misschien tot een volgende keer.
Ik vind het altijd leuk om een reactie te ontvangen.