Zondag 14 februari, het weer voorspeld niet veel goeds. We besluiten toch erop uit te gaan, want de tijd is kort en er is zoveel te zien. We rijden met de auto naar een punt waar ook een vuurtoren staat. Het sneeuwt gestaag door.
Onze spullen pakken voor de wandeling.
Als het even wat minder sneeuwt banen we ons een weg door de sneeuw om uit te kijken over een mooie rotskust. Het water spat hoog tegen de rotsen. Soms komt er een opening in de wolken en heeft de zee een prachtige gloed. Maar die opklaringen duren maar even. Er valt een heleboel sneeuw en ik besluit in de middag om even lekker uit te rusten want wie weet wat de avond ons nog brengt.
De lichtopstand aan de kust bij Laukvik
Terwijl het gestaag door sneeuwt, vormen zich enkele opklaringen in de wolken waardoor het licht prachtig wordt.
Prachtig licht op het water.
Stokvissen.
Lofoten kathedralen. De grootste inkomstenbron op de Lofoten is de visserij. Op diverse plaatsen zie je deze “kathedralen” staan. Grote stellages waaraan vissen te drogen hangen of aan deze vissenkoppen waarvan men vismeel maakt.
Vissenkoppen.
Gelukkig hangen de koppen al een tijdje zodat de geur enigzins te verdragen is.
Het is al onze laatste nacht in het polarlightcenter. Het weer ziet er wat het noorderlicht betreft niet zo goed uit. Er worden rond de klok van uur 10 enkele opklaringen verwacht. De zonneactiviteit is niet erg hoog. Maar toch, hoewel ik mijn twijfels heb gaan we op pad.
Als we naar de vooraf ingeplande plek gaan rijden we door een hevige sneeuwbui. Ik opper nog dat we terug gaan en beter weer afwachten.
Na een poosje verder te zijn gereden. stappen we uit op een mooie plek en tussen de wolken ontdekken we een vleugje groen.
Hierna trekt de bewolking echt even op en ondanks of juist door het licht van de maan mogen we voor de derde avond op rij weer een schitterend schouwspel bekijken.
Je begrijpt dat we hierna voldaan terug gaan naar onze slaapplek.
Het is al weer dinsdag als we weer naar onze volgende verblijfplaats moeten. De onze spullen zijn al gepakt, maar voordat we verder trekken krijgen we van Rob en Threes hun sneeuwschoenen te leen. Ze hebben ons er van overtuigd dat we echt eerst een wandeling moeten maken. Het weer is prachtig en de zon werpt een magisch licht over het landschap.
We moeten zelf een pad verzinnen want door de sneeuw van de afgelopen dagen zijn de vorige sporen geheel uitgewist.
Ik op sneeuwschoenen.
De plek die we bezoeken is de inham Langosen. De beek Årrvikelva bereikt hier via de inham de noorse zee. Door de kracht van het water wordt het ijs hier ver het land opgestuwd. We noemen dit ook wel kruiend ijs. Overla om ons heen is het schitterend. De stille schoonheid en de rust doen me wederom beseffen hoe klein wij eigenlijk zijn. Vaak sta ik stil om gewoon even om me heen te kijken en alles in me op te nemen. Ik geloof dat de tocht hierdoor een stuk langer duurde. Maar ach dat gaat bij de meeste van onze wandelingen zo.
Zon laag aan de hemel.
Uitkijken over zee.
Sneeuwlandschappen.
Kruiend ijs.
De weg terugvinden is niet moeilijk door de sporen die we zelf hebben achtergelaten.
Na deze wandeltocht zijn we klaar voor de volgende etappe. Na afscheid genomen te hebben van Rob en Threes vervolgen we onze weg naar Svolvær. dit ligt zo’n 45 km verderop en we rijden weer door het prachtige landschap.
De laatste etappe van onze reis. https://hetwie.wordpress.com/2016/03/06/lofoten-2016-4/
Pingback: Lofoten 2016 (2) | Door het oog van mijn camera
Prachtige foto’s en info Hetwie, heel bijzonder om te zien!
Dank je Nelleke.