Gek eigenlijk, in Nederland kom ik bijna nooit in een kerk of kasteel. Maar als ik in het buitenland ben moet ik altijd even binnen gluren.
Hoe dit nu eigenlijk komt, weet ik niet. In mijn woonplaats zijn er diverse kerken, maar in de meeste ben ik nog nooit binnen geweest. Wij hebben ook een prachtig kasteel met een rijke geschiedenis en ik weet dat ik er als kind ooit eens geweest ben met school en ik er een paar trouwerijen heb bijgewoond, maar verder kom ik ook bij dit kasteel niet.
Ik denk dat als je op vakantie bent het bezoeken van een kerk of kasteel een beetje bij het ontdekken van de omgeving hoort. Net zoals je vaak al het moois in je eigen omgeving voor lief neemt, en je het op een andere plek wel echt ziet. Dat heb ik denk ik dus met kerken en kastelen.
Een kerk, kapel of kathedraal zijn vaak uitbundig met heel veel rijkdom. Maar soms zijn ze ook heel sober zonder alle beelden, houtsnijwerk, iconen of schilderijen. De sfeer binnen vind ik erg fijn. Of het nu de stilte is of de pracht van de oudheid en de wetenschap dat vele mensen, in de loop der eeuwen, mij voor geweest zijn. Ik kan dat niet benoemen. Vaak zijn de gebouwen het middelpunt van een centrum maar soms moet je ook moeite doen om er te komen. Dat heb ik er dan graag voor over. Bijvoorbeeld de kapel van Saint Michel d’Aiguilhe, in Le Puy en Velay of de Nortre Dame du roc in Castelane. Ze liggen hoog op een berg en de weg er naar toe gaat via trappen en steile paden.
Ik ben ondertussen al in veel kerken geweest met prachtige beelden, houtsnijwerk of soms gewoon opvallend door hun prachtige bouw of schildering. Het verveelt me eigenlijk nooit en ik hoop er dan ook nog veel aan mijn lijstje te kunnen toevoegen.
Een greep uit de kerken die ik van binnen gezien heb.
De Kastelen
De kastelen die we bezocht hebben zijn veelal ruïnes. Een plattegrond of een maquette is dan alles waarop je kunt zien hoe het er vroeger uitgezien zou hebben. Sommige kamers in burchten lijken meer op grotten en zijn dan ook uitgehouwen in een rots.
Voorstellen hoe de adelen, ridders en andere kasteelheren en vrouwen vroeger leefden kun je bijna niet. Zo’n kasteel of burcht is gebouwd op een belangrijke, strategische plek waar men het hele gebied kon overzien. Waar men van alle kanten de vijand kon zien naderen. Vaak gaat het hier ook weer over een steil pad of steile stenen trap naar boven waarbij ik me afvraag hoe ze alle bouwmaterialen ooit boven gekregen hebben.
De periodes waarin ze gebouwd zijn verschillen enorm. Eén burcht die we gezien hebben vond zijn oorsprong ergens rond 1100 en rond 1250 is er een stuk aangebouwd en weer rond 1348 is er weer een deel bijgekomen. In de dertigjarige oorlog werd het vernield en na 1639 weer herbouwd De verschillende bouwstijlen van die periodes zijn dan in de ruïnes goed te zien. Hebben de ramen op de beneden verdieping ronde bogen, zijn de ramen boven geheel
rechthoekig. Soms is er van de oorspronkelijke bebouwing niks meer te zien en vind je het alleen nog terug in oude geschriften.
We hebben echter ook een aantal kastelen gezien die in hun oude glorie zijn hersteld. Waarbij ze zoveel mogelijk de authenticiteit hebben proberen behouden of terug te brengen. Je kunt je dan wel een betere voorstelling maken van het vroegere leven. Als ik een kasteel heb bezocht wil ik ook graag wat meer weten over de geschiedenis. Vaak zoek ik dan als ik thuis ben de dingen op. Hoewel ik vroeger niks met geschiedenis had, vind ik het nu prachtig.
Het even zitten in een oude vensterbank en uit het raam te kijken zoals de jonkvrouwen vroeger, even met mijn handen langs een muur strijken waar vroeger die soldaat met zijn kruisboog stond of even over de kantelen kijken om te genieten van het uitzicht zoals de kasteelheer in vroegere tijden deed. Daar kan ik van genieten.
Als ik na zo’n bezoek aan een kasteel nadenk over hoe de edelen woonden denk ik dat wij vandaag de dag toch meer luxe hebben dan zij ooit gekend hebben. Kille koude kamers met weinig comfort. Vloer en wandkleden moesten samen met de grote open haarden de ruimtes verwarmen. Geen stromend water, laat staan dat dat warm was. En toch……. Denk ik dat ik graag had willen mee maken. Natuurlijk wel als kasteelvrouwe dan, omdat ik denkt dat het, het gewone volk aan van alles ontbrak.
Mooi verhaal, ik herken wel wat je schrijft, de stilte en rust en dat het zo bijzonder is dat velen je ooit zijn voorgegaan. In één van jouw kastelen (Larochette, Luxemburg) heb ik ook nog voetstappen liggen. Dus hebben onze voetsporen elkaar nu gekruist, door de geschiedenis heen.
Ik heb een tijdje gewerkt op camping Birkelt in Larochette. Láááng geleden (1998…denk ik…ongeveer…) In dat kasteel kwam ik graag om te dolen, mijn gedachten de vrije loop te laten en van de rust en de stilte te genieten. Ook de heerlijke groene wandeltoch ernaar toe vond ik een weldaad!
Mooi verhaal! Ik heb genoten!
Liefs, Maaike
PS: En over dat kruisen van die voetsporen…dat ze dat in Brouwhuis meermaals per dag zowel gemerkt als ongemerkt doen, daar zullen we het maar niet over hebben, toch? 🙂