Op onze lijst van de vakantie stonden diverse Katharen kastelen. Oude burchten die in handen zijn geweest van de Katharenpriesters. Eén ervan is Puilaurens. De Katharen priesters hebben deze burcht volgens bronnen alleen als toevluchtsoord gebruikt van 1241 tot 1246. Deze burcht komt echter al in een hele vroege geschiedenis voor. Al in 958 word de “Mont Ardu” zoals de berg toen heette genoemd in documenten. De eerste burcht heer is te traceren in 1217.
Deze ruïne heeft dus een hele rijke geschiedenis. Na een paar verbouwingen, waarvan één in 1262, heeft de burcht zijn uiteindelijke vorm gekregen. Op het moment dat wij er zijn, vinden we alleen nog een ruïne.
Op deze zonovergoten dag is het een hele klim om het laatste eind naar het kasteel af te leggen.
Deze helling bedekt met stenen en boomwortels is niet bepaald rolstoelvriendelijk, maar wel de moeite waard om hem te beklimmen. Voetje voor voetje want we zien een oudere meneer die op de terugweg is al onderuit schuiven. Terwijl ik naar boven loop vraag ik me af hoeveel voeten me al voor zijn gegaan en wat zich hier allemaal heeft afgespeeld. Ik kan me dat bijna niet voorstellen. Een plaatje als we boven komen van een boogschieter met een kruisboog bevestigd dat nog eens een keer.
Als we door de ingang binnen komen valt meteen op dat er nog zoveel muren overeind staan en je op heel veel plekken kunt komen.
Zoals gewoonlijk brengen wij uren door in deze burcht. We zien mensen gaan en komen. Bij ons duurt het allemaal wat langer. We klimmen op muren daar waar het mag om maar geen enkel stukje van deze mooie ruïne te missen. Niet alleen het kasteel zelf is de moeite waard, maar ook de geweldige uitzichten die je vanaf de diverse wachttorens en uitvaltorens hebt.
Alle andere foto’s zijn te bezichten op mijn Flickr. sitehttp://www.flickr.com/photos/hetwie-p/sets/72157646056352708/