Er was eens……………….
Nee wacht, er is al een verhaaltje wat zo begint.
Sinds we Bruc hebben wandel ik elke dag een stuk langs de rand van de wijk. Wij wonen vlak bij het kanaal en zie ik dus ook elke dag diverse watervogels. Zo ook eenden. Langs het kanaal ligt aan de andere kant van het fietspad een sloot.
Sloot evenwijdig aan het kanaal.
Begin april zag ik daar een eenden moedertje zwemmen met haar 9 kleintjes. Mijn hart maakt dan altijd een sprongetje en ik wil dan altijd graag even blijven kijken. Toen ik er nog dezelfde middag langsliep zag ik dat een reiger ook in de gaten had dat er jong leven in de sloot aanwezig was. Voor de reiger een overlevingskans voor zijn/haar eigen jongen. De dag erop was er dus ook geen eendenkuiken meer te bekennen. De pret van de jonge eendjes was hier dus al snel voorbij.
Moeder eend met haar jongen.
Blauwe reiger op zoek naar een hapje.
Nu wonen we vlakbij het wijkpark in onze wijk en daarin ligt een hele grote vijver. Je vindt hier allerlei watervogels. Waarvan ik ook al vele foto’s gemaakt heb.
panorama wijkpark.
De vijver is op het moment vooral bevolkt met mannetjes eenden en een paar vrouwtjes. Een paar dagen na het voorval in de sloot ontdek ik een eend met 15 jongen. Ik had natuurlijk al wel gezien dat de vrouwtjes door de mannetjes werden opgejaagd.
Langs de vijver zit een visser en de reiger blijft uit de buurt dus de kuikens zijn voor deze natuurlijke vijand veilig.
vrouwtje achtervolgt door 2 mannetjes.
Als ik de kuikentjes zie besluit ik om er regelmatig een kijkje te gaan nemen en dan vast te leggen hoe ze groeien. Er zijn meerdere eenden families, maar deze is makkelijk te onderscheiden, want tussen al die 15 kuikens is er één geel. Een geel kuikentje wil zeggen dat deze als hij of zij volgroeid is wit zal zijn.
Moeder eend verstopt zich vaak goed met haar kleintjes en soms zie je ze niet eens. Vader is wel altijd ergens in de buurt en weert de andere eenden.
Moeder houdt een oogje in het zeil.
Op zoek naar eten in het gras.
zwemmend op de vijver. Moeder is altijd in de buurt.
Via zogenaamde eenden trapjes kunnen de kleintjes in en uit het water komen. En mama eend leidt de kleintjes er dan ook vaak naartoe.
eenden trapje.
Aan de rand van het water.
Ze durven steeds meer en springen zelfs vanaf de rand in het water.
Kom dan je kunt het!!
Vele mensen nemen een kijkje en voeren de eendjes brood. Zo klein als ze zijn weten ze feilloos waar ze naartoe moeten.
Snel daar is eten.
ook in het water vinden ze hun weg.
De eendjes groeien goed en ze zijn er na 10 dagen alle 15 nog.
Als ze uit het water komen is het tijd om de veren te poetsen ook dit leren ze al op een zeer jonge leeftijd.
Jong geleerd is oud gedaan.
Als je goed naar het gele eendenkuiken kijkt zie je dat deze steeds witter wordt.
Op de vijver zit de laatste dagen telkens een zwaan, mooi en elegant. Het valt me op dat hij achter de eendenkuikens aan gaat en ze uit elkaar jaagt. Moeder eend houdt ze nog steeds in de gaten.
Vandaag 14 dagen nadat ik ben begonnen met het volgen van deze eendenfamilie tel ik ineens nog maar 8 kuikens en het “lelijke” kleine eendje heb ik al 2 dagen niet meer gezien. Wel zijn de eendjes al zo aan me gewend dat ze me volgden langs de waterkant en speciaal voor mij het trapje demonstreerden. Of dit nu komt omdat ze dachten dat ik ze wat te eten kwam brengen weet ik niet. Ik heb ze immers al deze dagen niet gevoerd. Dit omdat ik denk dat er genoeg voedsel voor ze is. Zelfs tijdens deze koude natte dagen.
Zwaan op eendenjacht.
Demonstreren van het trapje.
Helaas kan ik geen foto’s meer laten zien van het gele eendje, maar zal de komende dagen toch nog een paar keer gaan kijken hoe het met de rest gaat.