In ons Brabantse dorp Lieshout ligt het Kabouterbos. Anders dan het doet vermoeden is het niet een echt bos, maar een prachtige tuin met een vijver en diverse dieren in stalletjes. Een enthousiaste oom, al op leeftijd houdt het allemaal bij en in Lieshout zelf is het een begrip. Er komen groepen mensen uit de omgeving op af. Zowel de plaatselijke kinderopvang als het bejaardenhuis bezoekt regelmatig deze tuin. Ook begrijp ik dat het een pleisterplaats is voor fietsers. De gastheer en -vrouw zijn enorm vriendelijk ( en dat zeg ik niet omdat het mijn oom en tante zijn, maar omdat het zo is).
Afgelopen week las ik op facebook dat er jonge varkentjes geboren waren. Dus ik heb mijn stoute schoenen ( en ja die mogen vies worden) aan gedaan, heb even van tevoren gebeld en ben met 2 van mijn nichtjes gaan kijken. We waren van harte welkom. Ondanks dat ik veel in de natuur kom, blijf ik een stadsmeisje en bij al deze mooie dieren ben ook ik net als mijn nichtjes overigens niet weg te slaan. Al als we uit de auto stappen, een kleine 20 minuten rijden van huis, wanen we ons meteen op het platte land. De akkers, een molen en grasland. Achter de poort bevind zich de tuin en na een uitgebreid welkom willen we natuurlijk meteen de beestjes zien. We begeven ons eerst naar de varkens stal. Hier staat een zeug (vrouwtjes varken) met haar 8 jonge biggetjes.
De biggetjes op een kluitje op elkaar onder een warmte lamp.
De biggetjes worden als we er wat langer staan nieuwsgierig en komen twijfelend naar voren.
Voorzichtig naar voren komen
Langs de kleintjes staat de oma van de biggetjes. Mijn oom vertelde dat toen de kleintjes geboren werden oma ze riep en dat de kleintjes tussen de trailies door naar haar toe gingen en dat ze, toen ze er allemaal waren, weer terug gingen naar moeder toen ze werden geroepen.
De vader (een beer genaamd Karel)van het ras Kune kune staat ergens anders op het terrein. Deze is vrij tam en zou je gewoon volgens als hij los zou lopen. Als de 2 varkens naar buiten worden gelokt, zodat wij ze wat beter kunnen zien, volgen de kleine biggetjes vrijwel direkt. Ze zijn voor het eerst buiten en lopen alle kanten op.
Eén van de kleintjes zit al gauw vast in de modder, maar gelukkig is moeder er snel om haar uit deze situatie te redden.
Terwijl mama loopt te scharrelen zoeken de een paar biggetjes naar de tepels voor melk.
Karel een beer van het ras Kune kune zit in zijn hok heftig te knorren. Hij komt van een kinderboerderij en is erg tam. hij zit nu vast vanwege de kleintjes maar loopt vaak los rond.
Hij stopt pas met knorren als één van mijn nichtjes hem aait
Terwijl ik me even naar de grote vijver begeef waar een eend zit te broeden op haar nest, vermaken mijn nichtjes zich opperbest. De jongste is niet weg te slaan bij de kleine shetland pony’s
Ook lopen zien we nog 2 parelhoenders deze normaal schuwe vogels zijn helemaal niet zo schuw en volgens ons ook.
Een parelhoen is een omnivoor en pikt hier tussen de mest boven op de kruiwagen.
Na een lekkere kop thee begeven we ons weer naar de auto. Zo’n ochtend is veel te kort en ik moet mijn lach inhouden als de jongste van het stel zegt. Die mensen zijn echt echt heel aardig. Komen wij terug als het veulentje geboren wordt. Heerlijk!!!
Leuke, lieve foto’s en een boeiend verhaal weer Hetwie!