Fotograferen met een leuke groep

Van 22 tot 28 september vond, voor ons al weer, de zevende masterclass natuurfotografie in de Auvergne plaats. Voor mij was het ditmaal nog meer dan anders een week waar ik erg naar uit keek.Na het overlijden van mijn jongste broer en het afhandelen van alle bijkomende zaken was ik echt toe aan een week “niks”.  Nu wil ik niet zeggen dat een week masterclass natuurfotografie niks is. Elke keer weer is het een verrassing. Hoe zijn de deelnemers, wat weten ze al en klikt het met de groep. Ook een factor is het weer. We waren samen met Annette, een deelneemster van een eerdere masterclass al een dag eerder vertrokken. Lekker nog even een dagje voor ons zelf. Toen we op de locatie aankwamen was ook een andere deelneemster op het idee gekomen iets eerder te gaan. Na een heerlijke maaltijd, een goede nachtrust en een ontbijt de volgende ochtend besloten we met zijn vieren, met een lunchpakket in de tas, op pad te gaan. Wij kennen de omgeving inmiddels goed en onze bestemming was een waterval: Cascade Creux d’Oulette. Onderweg hier naartoe hebben we nog wat tussenstops gemaakt om een plaatje te schieten van het mooie uitzicht.

Uitzicht over Baffie

De bestemming bevat twee watervallen. Eén ervan zit verscholen in een hoekje achter de rotsen.

Cascade Creux d’Oulette

Nadat Annette en ik rekening houden met de tijd en de verwachtte regenbui vast naar de volgende waterval wilde lopen, is er ergens iets misgegaan. Ik had een bordje verkeerd beoordeeld en we hebben een flinke wandeling gemaakt. Ook niet verkeerd in dit prachtige bos. Nando belde me, toen we al weer omgedraaid waren, met de vraag waar we waren. De tweede waterval was namelijk maar 5 minuten lopen van de andere plek. Geloof me, dat heb ik de rest van de week gehoord. Ondanks de slechte weersvoorspelling bleef het droog totdat we op de terugweg waren.

Petit cascade.
onderweg nog even stoppen voor de prachtige luchten.

Aangekomen bij La Fougeraie blijkt het dat alle deelnemers al zijn gearriveerd. Ze zitten samen gemoedelijk om de “stamtafel”.
Omdat we nog even moeten wachten voordat we aan tafel gaan, houden we voorstelrondje. Na het diner geeft Nando een korte presentatie over wat ze van de week kunnen verwachten. Het is al snel duidelijk dat we met een super enthousiaste groep te maken hebben. Na de presentatie blijkt de Melkweg te prijken aan de hemel. Iedereen, zonder uitzondering pakt zijn/ haar spullen bij elkaar voor de eerste Melkweg foto’s in de achtertuin van de tuin van La Fougeraie. Ik laat zelf mijn camera binnen om samen met Nando iedereen op weg te helpen om hun foto’s te kunnen maken.
De voorspellingen van de volgende ochtend zijn goed en we moeten de momenten pakken die we kunnen. Dat betekend dus vroeg ons bed uit voor een prachtige zonsopkomst. Omdat we een prachtig landschap op loopafstand hebben, gaan we met zijn allen naar de “achtertuin” van het kasteel. Dit is een wei met een rode beuk. We zijn er lekker op tijd en genieten van een prachtig licht dat het landschap streelt. De koeien komen pas van hun plek als het zonnetje het land verwarmt en wij lekker aanschuiven aan het ontbijt.

Na het ontbijt gaat Nando met de deelnemers de tuin in voor de volgende uitleg. Ik maak ondertussen mijn macro maandag foto. Het onderwerp is een voorwerp wat je in huis hebt en eigenlijk nooit gebruikt. In de brocante van Corine vind ik iets. Nadat ik de foto gemaakt heb zoek ik op Google uit wat het nu eigenlijk is. Het is leuk om de mensen eerst eens te laten raden voordat ik het verklap.  Macro Monday

Olijflepel

Het enthousiasme blijft onverminderd als we na een warme maaltijd in de auto stappen op weg naar Roche de Flayac.  Zoals de naam al verraad, een rots. Deze kun je met enige moeite beklimmen en de beloning is groot. Terwijl Nando met een groep naar boven gaat blijf ik beneden met een andere persoon. wij bekijken de rotspartij vanaf een ander standpunt. ( ik ben natuurlijk al vaker boven geweest) Ook wij genieten van een mooi uitzicht waarbij het geleerde van de ochtendsessie in de praktijk wordt geoefend.

Als we ons weer bij de auto verzameld hebben, gaat de tocht verder naar Saint Vidal.

Het kasteel van Saint Vidal
samen het mooie uitzicht fotograferen.

Helaas blijft de gewenste zonsondergang uit. We picknicken op een leuke locatie en besluiten terug te gaan naar onze thuisbasis. Het is bewolkt. Als ik iets later op de avond naar de gite, waar wij slapen, loop zie ik dat het enorm helder is. De Melkweg is al overduidelijk te zien. Samen met één deelnemer, de rest is te moe, rijden we terug naar Saint Vidal en later nog naar Allègre om daar een schitterend uitzicht te hebben en te genieten van de echt donkere sterrennacht boven ons. Als we om half twee terug komen is de rest in diepe slaap.

De Melkeweg bij Allegre

De volgende ochtend gaat de wekker al weer vroeg. Ik sla even over maar Nando gaat met de groep naar Allègre voor weer een prachtige zonsopkomst. Ik geniet aan het ontbijt van hun enthousiasme over wat ze die ochtend gefotografeerd en gezien hebben. Het plezier straalt er bij iedereen zonder enige uitzondering vanaf. Een lekker ontbijtje gaat er na deze ochtend er dan ook wel in.

Wat later in de ochtend vertrekken we met een lunchpakket naar een prachtige waterval. Omdat we aan de voet van de waterval willen komen moeten ook wij het hoogteverschil van die 27 meter afleggen. Gelukkig voor ons gaat dat iets minder stijl. Lekker op ons gemak komen we beneden aan. Het miezert nog een beetje, maar al snel houdt dit op. Er staat wel een windje waardoor het water van de waterval naar ons toe waait.

Maar ach, gewapend met een doekje kunnen we toch weer mooie foto’s maken. Iedereen gaat zo op in het fotograferen dat ik eerst moet aanduiden dat het tijd is om te eten en daarna, een paar uur later, dat het weer tijd is om te vertrekken.

overal gezichten zien

Ik app even naar het “thuisfront” of we wat later kunnen eten. Tegen de klok van zes zetten we weer koers naar de auto.  Vermoeid schuiven we later op de avond aan tafel om te genieten van een heerlijke maaltijd die Rob en Corine weer voor ons hebben bereidt.

Als je je thuis voelt doe dan lekker je schoenen uit. Houdt gelijk ook de boel een beetje schoon

De rest van de avond benutten we, onder het genot van een drankje,  om naar onze foto’s te kijken en deze in lightroom te bewerken.

Het is al weer woensdag als we na het ontbijt op pad gaan. We hebben er voor gekozen om in verband met de slechte weersvoorspelling ons programma om te gooien. We gaan op “city trip”. We gaan de plaatsjes Lavaudieu, Chilhac en Lavôute Chilhac bezoeken. De lunch gaat lekker mee. Als we in het eerste dorp gefotografeerd hebben gaat Nando nog iets uitleggen, terwijl ik ondertussen de broodjes beleg met een heerlijke tonijnsalade uit de keuken van Corine. Zoals altijd gaat er die wel in.

De achterzijde van Lavaudieu
Ook hier moeten we even schuilen voor een buitje.

 

Er zijn veel kleine deurtjes in smalle straatjes.

 

Kofferbak lunch.

 

Groepsfoto met de drone.

Als we na het eten een groepsfoto op het bruggetje hebben gemaakt gaan we verder naar het volgende dorpje. Zelf zijn we ook nog nooit in Chilhac geweest, dus voor ons is het ook een verrassing wat we gaan zien. Ook hier vinden we weer de klassieke oude straatjes en een kerk. Maar vooral imposant is de grote basalt rots in het dorp. Een mooi spel van natuurlijke lijnen in de grote rotsformatie.

Uitzicht vanuit Chilhac.

 

Basalt rots in Chilhac.

 

De Brug bij Chilhac over de Allier.

 

De kerk in Chilhac.

In het derde dorp ga ik lekker op een bankje zitten en kijk toe hoe de groep ook hier weer met grote ijver aan het fotograferen slaat.
Mooi op tijd voor het avond eten zijn we weer “thuis”. Na het eten doet ieder lekker zijn eigen ding. Kijken naar de foto’s van de afgelopen dagen is wel favoriet. Leuk om te zien is hoe iedereen interesse toont in elkaars werk.

De donderdag is zoals we dat altijd doen een vrije dag. We spreken na het ontbijt af dat we warm lunchen. Grappig is het dan om te zien dat dan toch iedereen een bezoek brengt aan de Abdijkerk van La Chaise Dieu. Een enorme kerk voor zo’n klein plaatsje. Ik ben hier natuurlijk al een paar keer geweest maar het blijft mooi om te zien. Ik wilde vooral de Dance Macabre eens goed gaan bekijken. De muurtekening lijkt wel een schets en de “Dood” lijkt levendiger dan de levenden. Prachtig om het verhaal te zien wat de muurschildering vertelt.

De Dance Macabre.

Na de lunch besluiten we toch om samen met zijn allen op pad te gaan. Onze eerste bestemming wordt Ravin de Corboeuf. Wederom zie ik iedereen genieten van het prachtige uitzicht wat we hebben. Het weer zit ook mee en de stemming zit er goed in.

Het prachtige landschap van het ravijn.

 

Met volle teugen genieten.

 

Close up van de vele lagen van het gesteente in het ravijn.

We moeten ook hier weer op tijd weg willen we de zonsondergang op Mont Denise meepikken.
Eén van de mooiste locaties vind ik zelf waar je een keer de zonsondergang gezien moet hebben. En ook hier hebben we weer geluk. Eerst legt de zon een gouden gloed op de bomen en daarna worden we getrakteerd op een mooie lucht. Het loopt tegen de klok van half negen als we terug komen bij La Fougeraie.

Zonlicht door de kronkelbomen op Mont Denise.

 

Uitzicht op Polignac vanaf Mont Denise.

 

Zonsondergang.

Om half tien echter staat iedereen al weer klaar met de fotospullen. Het is namelijk helder en de rit gaat naar Allègre. La Potence is een prachtig object om samen met de Melkweg op de foto te zetten. Ik had dit eerder deze week al gedaan en blijf lekker met een boek op de bank “thuis”. Als ik later iedereen binnen hoor komen vol plezier en ongeloof wat ze gezien en gefotografeerd hebben leef ik enorm met hen mee. Want hier doen we het tenslotte voor.
Het is al weer de laatste dag. We hebben een locatie op het programma staan waar we al enkele jaren komen. Helaas daar aangekomen blijkt dat deze door een storm helemaal niet meer toegankelijk is. Erg jammer want het was een super fotogenieke plek. Ter plekke verzinnen we een andere locatie. We rijden naar Orgues de Basaltique. Een openluchttheater. Voordat we aan de slag gaan lunchen we eerst. Als we klaar zijn met het fotograferen van het prachtige lijnenspel in de rotsen gaan we door naar een volgende plek.

Het openluchttheater Orgues de Basaltique.

 

De lijnen in het basalt.

Dit wordt Cascade Creux d’Oulette. Omdat wij er de eerste dag dat we hier waren daar al geweest waren,besluit ik met één van de deelnemers een bezoekje te brengen aan het dorpje “La Chaulme” wat op loopafstand ligt.

De weg naar het gehucht La Chaulme.

We komen bij een schitterend middeleeuws kerkje. Van binnen lijkt het een stuk kleiner dan de buitenkant doet vermoeden. Door het zonnetje wat door de glas in loodramen naar binnen schijnt is het licht in de kerk prachtig. Blij word ik hiervan.

kerkbankjes in het warme licht.

 

Doopvont

 

Zonlicht in het glas-in-lood raam.

 

De doorgaande weg door La Chaulme.

Als we in stilte gefotografeerd hebben lopen we langzaam terug naar de auto. Ik krijg een berichtje van Nando dat ze wat later bij de auto terug zijn dan afgesproken.
Blijkbaar kunnen ze er geen genoeg van krijgen. De vermoeidheid staat op de gezichten te lezen als ze, een uur later dan afgesproken, terugkomen bij de auto.

Vermoeid maar voldaan keren ze terug naar de auto.

Als we op zaterdagochtend afscheid nemen van de deelnemers hebben we weer een hele geslaagde week achter de rug. De data voor volgend jaar staan al weer vast en ik kan je zeggen. Ik heb er nu al weer zin in.

7 gedachten over “Fotograferen met een leuke groep”

  1. Prachtig beschreven hoe jullie daar een week bezig zijn met een groep enthousiaste fotografen.
    Een erg mooie omgeving is het daar als ik je foto’s zie en wat je daarover weet te vertellen.
    Weer een erg leuk blog, dank je.

    Groeten , Jan

    1. Dank je Jan,
      Het is ook elke keer weer een hele leuke ervaring om met zoveel enthousiaste mensen met dezelfde hobby een hele week op pad te zijn.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.