De Faeröer eilanden is een eilandengroep gelegen in de Noordelijke Atlantische oceaan in de driehoek IJsland-Schotland en Noorwegen. Het vormt een autonoom gebied binnen het koninkrijk Denemarken en hebben hun eigen taal en munteenheid. De naam van de Faeröer komt waarschijnlijk van “schapeneilanden” En deze prachtige archipel bezoeken wij van 3 t/m 14 mei. De reis hier naartoe vergt wel enige voorbereiding. Wat gaan we bezoeken en en hoe komen we daar. Het is er vaak nat en winderig en de temperatuur zal tussen de 6 en 8 graden liggen, dus ook de kleding moeten we daar op aan passen. Maar Nando is een kei in uitstippelen en de opvang voor Bruc is geregeld. Twaalf dagen op deze eilanden lijkt lang, maar ik weet zeker dat het te kort is voor wat we allemaal willen gaan zien.
We beginnen onze vakantie in het plaatsje Sørvágur op het eiland Vágar. Als we rond de klok van 7 arriveren staat de eigenaresse van het guesthouse ons al op te wachten. We zijn aangenaam verrast door de ruimte waarin we de komende 3 nachten verblijven. Een modern ingericht appartement met een grote keuken en 2 slaapkamers.
De andere gasten arriveren zaterdagavond en zullen ook gebruik maken van “onze” badkamer en keuken. We zijn het grootste deel van de dag weg, dus “who cares” Bij de vraag om een geschikte plek om een hapje te eten zijn we verbaasd te horen dat het restaurant om half 8 de keuken sluit en op zaterdag en zondag helemaal niet open gaat. Maar de supermarkt in de straat sluit pas om 22uur de deuren. Ach we hebben een oven, zijn moe en nemen dan ook genoegen met een diepvries pizza. Echt culinair zal onze reis toch niet worden en dat was ook niet de bedoeling.
Hoewel het leuk is om een planning te maken is het op deze eilandengroep toch wel helemaal afhankelijk van het weer wat je kunt gaan doen en al op de eerste dag veranderen we onze plannen. We zetten onze wandeling naar Tintholmen uit het hoofd en we rijden naar de waterval van Gásaladur een prachtige waterval op een even zo mooie lokatie. Overal waar je kijkt heb je een enorm mooi uitzicht.
We blijven daar een tijdje voor foto’s en gaan dan door naar een plek waar je een uitzicht hebt op de Trøllkonufingur, een rotsformatie langs de stijle wand van een klif. Maar helaas is ook dit topje gehuld in een dikke pak wolken. Desalniettemin is de korte wandeling ernaar toe leuk en je hoort mij niet klagen.
We besluiten hierna via Vestmanna en Kvikvik op het eiland Streymoy naar Leynar te rijden. Het uitzicht onderweg is mooi en we stoppen op diverse plaatsen om een plaatje te kunnen schieten. Bij Kvikvik fotograferen we de waterval bij de berg Eglisfjall. Hoewel het een grote berg is verdwijnt deze soms helemaal in de wolken. In Leynar vinden we als op zoveel plekken ( eigenlijk overal om ons heen) schapen. Ze wandelen tussen de traditionele, met een dak van gras, huisjes door. Heel veel schapen hebben lammetjes. Veel hebben er zelfs twee. Hierna besluiten we nog even via Trøllkunofingur terug naar Søvagur te rijden. Want Nando wil zo graag deze legendarische rotsen op de foto zetten. Nu hebben we iets meer gelukt en zijn ze voor een deel zichtbaar. Terug in Sørvagur schijnt er nog een mooi licht over de Sørvásfjorður. Het fjord waaraan onze verblijfplaats ligt.
Hoewel we door het weer van onze planning zijn afgeweken hebben we toch een verrassend mooie dag gehad.
De volgende dag gaat al weer vroeg de wekker. Door het “slechte” weer moeten we ook deze dag weer van onze planning afwijken. Een bezoek aan het eiland Mykanos ( het vogeleiland) kunnen we wel vergeten. Door de zware bewolking, het eiland ligt de hele dag in de wolken, gaan de excursies daarheen niet door. Dus ook vandaag moeten we wat anders verzinnen voor onze trip. Maar met al dat moois en de digitale voorverkenning van Nando is dat geen probleem.
We passeren het beeld van “Nix” in het water.
Als we via Sørvágvatn en Kollafjorður naar Saksun rijden genieten we van het mooie landschap en uitzicht op de fjorden en de oceaan. Ook hier komen we op onze weg weer diverse schapen tegen welke soms als lifters langs de weg lijken te lopen.
Saksun is een plaatsje aan een fjord welke vroeger een havenplaats was maar door een grote storm in de 16e eeuw helemaal volgegooid is met zand. Tegenwoordig wonen er nog 4 mensen en de rest van de huizen en kerk doen dienst als museum. Ook is het decor geweest van een tweetal films. Het weer zit niet echt mee maar tussen de buien door genieten we toch van het prachtige uitzicht in dit plaatsje We lunchen in de auto.
Na de lunch rijden we door om de rotsformatie Risin en Kellingin te zien. Twee rotsen die volgens de legende versteende reuzen zijn die de eilanden naar IJsland wilde slepen. We fotograferen nog wat op het strand van Tjørnuvik voor we terugkeren naar ons appartement. De avond ziet er beter uit en we besluiten na het eten terug te rijden naar de waterval van Gásadalur.
Omdat het weer echt anders is zijn ook de uitzichten anders en dat maakt het dat we toch nog enkele keren stopppen op plekken die we eigenlijk al gezien hebben. Maar door de weersverandering een hele andere uitstraling hebben. Soms moet ik gewoon even stilstaan om te genieten van dit overweldigende landschap. Ik zeg altijd dan is het bij ons maar behelpen.
Bij de waterval maken we een paar foto’s. Het is door het licht wel wat anders dan die ochtend en opeens ziet Nando een papegaaiduiker. Deze vogel wilde ik zo graag zien en op de foto krijgen. Ik blijf maar fotograferen terwijl ze eigenlijk net iets te ver weg zitten. Maar in ieder geval heb ik ze gezien.
Na een tijdje komt een koppeltje dichterbij en helemaal happy maak ik een aantal, voor mij, prachtige foto’s. We besluiten nog even een wandeling naar de top van de klif te maken omdat het nog even duurt voordat de zon ondergaat ( rond de klok van 10 s’avonds) De tocht er naartoe is prachtig. De zon en wolken spelen een spel van licht en schaduw op de berg. Eenmaal boven ga ik heerlijk zitten en ook hier verschijnen de papegaaiduikers vlak voor mijn neus. Ik ben natuurlijk helemaal in mijn element. Als we later terug komen bij de waterval, om de zonsondergang te fotograferen, staat er een hele groep fotografen op een rijtje. Ik schiet vlug een plaatje want zo blij als ik van die prachtige vogeltjes werd, ga ik van deze zonsondergang op dat moment niet worden.
Na drie nachten in ons appartement is het tijd om verder te trekken. Voordat we het dorp verlaten maak ik even vlug nog wat foto’s van de Steenloper die zich met eb tegoed doet aan de beestjes in het fjord.
We gaan naar het dropje Gjógv (spreek uit jakv) op het eiland Eysturoy. Maar voor we hier naartoe rijden maken we een wandeling naar de klif Trælanípa en de waterval Bøsdalafossur. Ook zien we hier het “zwevende” meer, de Sørvágsvatn. Een meer op een rots met een waterval van zo’n 30 meter hoog in de oceaan. Het is raar om te zien. De punt van de klif is duizelingwekkend hoog. Eigenlijk merk je dat pas dat als er iemand boven op staat deze niet meer is dan een streepje. De weg naar de top is goed te doen. Mijn hoogtevrees komt pas om de hoek kijken als ik boven aan de rand naar beneden kijk.
Na een theetje en tig foto’s dalen we af naar de waterval. Het is machtig om de kracht van het water tegen de rotsen te zien beuken en ook hier vermaken we ons prima. Ook op de terugtocht blijf ik omkijken en foto’s maken. Dan besef je telkens weer hoe machtig mooi de natuur is.
Het is al vroeg in de avond als we de weg naar Gjógv nemen. Een smalle weg met grote haarspeldbochten over een berg heen. Omdat het uitzicht hier zo prachtig is moeten we ook hier wel een paar keer stoppen.
Eenmaal ingecheckt en na te hebben gegeten houd ik het voor gezien. Nou ja, als ik naar buiten kijk zie ik de schaapjes door de tuin lopen. Natuurlijk kom ik daar wel even mijn bed voor af. Ik maak bij de hotelkamer mijn laatste foto’s van die dag.
Die dag zeg ik, want een paar uur later staan we weer naast ons bed. Het is helder buiten en de verwachting voor het noorderlicht zijn erg hoog. Dus vol goede moed gaan we naar buiten. Maar al gauw blijkt dat het hier veel te licht is om het noorderlicht te kunnen zien. Zelfs op het donkerste moment van de nacht is het nog niet donker genoeg. Toch maken we nog wat foto’s. We zijn er tenslotte toch en ook bij nacht is het landschap mooi. Daarna duiken we echt ons bed in om de volgende dag weer op tijd bij het ontbijt te verschijnen.
Het volgende deel volgt snel. Andere foto’s van deze reis kun je vinden op mijn Flickr site via onderstaande link. (even op foto klikken) Veel leesplezier. Reacties zijn altijd welkom.
Wat ’n mooie ervaringen en vooral plaatjes. Ik heb van je verhaal genoten Hetwie. Heb het zo toch ’n beetje meegemaakt.
Dit zullen niet veel mensen je na kunnen vertellen.
Wat een schitterende reis, omgeving en foto’s, dank je voor het delen!
Wat heerlijk om je zo uit je tenen te zien genieten, niet alleen in je foto’s, maar vooral ook in dit blog! Ik word er helemaal blij van om jou zo uit je dak te zien gaan. Wat blijft dit prachtig, ik kan echt eindeloos naar de foto’s kijken.