Zondag 5 mei en we zijn al weer een week op de Faeröer. De tijd vliegt als je lol hebt zegt men. Zo ook bij ons. We hebben onze zinnen gezet op een bezoek aan Saksun.
Voordat we hier zijn komen we langs Fossurin í Fossá. Eén van de grootste watervallen van de Faeröer. In twee etappes valt deze 140 meter naar beneden. Je kunt hier langs de waterval omhoog klimmen. Ik laat dit aan Nando over en blijf beneden.
Nando gaat de waterval van bovenaf bekijken. Ik vind het te modderig en blijf lekker beneden.
Het is nat en modderig. Ik maak wel wat foto’s langs de weg en verbaas me er over hoe sommige mensen dit natuurschoon bekijken. Soms rijden ze zelfs voorbij met hun mobieltje filmend in de hand. Maar ze kunnen thuis vertellen dat ze er geweest zijn.
De weg loopt vlak langs de waterval. Het onderste gedeelte loopt onder de weg door.
Het regent, en als we bij Saksun aankomen lunchen we in de auto. Alsof het zo heeft moeten zijn stopt het met regenen als we ons eten op hebben. Saksun heeft twee parkeerplaatsen. Eén bij het dorp zelf. Je hebt dan een mooi uitzicht van bovenaf .
Panorama van boven af.
Achter het dorp ligt ook nog een waterval. We gaan hier eerst een kijkje nemen.
De andere parkeerplaats is bij de toegang naar het strand. Als we het boven gezien hebben rijden we naar de tweede plek. Het wordt eb en we kunnen dan zo lang mogelijk in de baai blijven. Het is nog een wandelingetje naar het einde van de baai. We volgen het terugtrekkende water. Het zand op dit strand is bijna zwart, wat erg apart is om te zien. Het terugtrekkende water laat mooie patronen achter in het zand.
Het water stroomt terug naar de oceaan en laat prachtige sporen achter op het zwarte zand.
Op één plek ligger er zoveel kleine witte schelpenrestje dat het strand hier bijna zilver lijkt te kleuren.
kleine witte schelpenresten kleuren de patronen zilvergrijs.
We brengen een paar uur hier bij het strand door en pas tegen de klok van half vijf zijn we weer onderweg richting de auto. 
Weer onderweg terug naar de auto. Moe maar voldaan.
We eten weer in ons hotel en de rest van de dag doe ik niet veel meer. Boekje, theetje en ik ben tevreden.
Onze volgende dag start wat later in de ochtend. Het weer is wisselvallig. Zon en sneeuw wisselen elkaar af. Maar zoals dat hier gaat, kan je gewoon vier seizoenen in een dag hebben.
Ook tijdens de sneeuwbuien blijven we fotograferen.
We nemen de auto met bestemming Elduvic. De weg er naar toe leidt ons door prachtige landschappen. 
Door het laagje sneeuw zijn mooi de lagen in de bergen te zien.
Bij Strendur lopen we naar het water. Je hebt hier een schitterend uitzicht op het eiland Nólsoy. We worden vergezeld door ooien met hun lammetjes. Nieuwsgierig komen ze kijken wat we aan het doen zijn.
Hier zijn de schapen niet zo bang. Samen poseren voor de foto.
Eigenlijk is het de bedoeling dat we hier lunchen. Maar na een tijdje te hebben gefotografeerd worden we weer verrast met een sneeuwbui. We besluiten dus maar weer in de auto te eten. De bui is van korte duur en hebben we weer een zonnetje. Dan rijden we door naar Elduvik. 
Het dorpje Elduvik.
Een dorpje met zo’n twintigtal inwoners aan de Funningsfjørdur. Hier vind je ook nog traditionele huisjes met hun dak van gras.
boothuisjes langs het water.
Op de weg terug naar Gjógv stoppen we ook nog even bij Funningur. Een klein dorpje aan dezelfde fjord aan de overkant.
Ook in Funningur vind je weer die mooie schapen.
Het is al weer onze laatste avond in Gjógv en we worden wederom verrast met een prachtige zonsondergang.
Laatste avond in Gjógv hebben we weer een schitterende zonsondergang.
Na het ontbijt checken we uit. Onze volgende verblijfplaats is in Klaksvik. Van het eiland Streymoy gaan we naar het eiland Bordoy.
Al meteen hebben we een prachtig uitzicht.
Het is een route van zo’n 46 km, maar zoals je van ons kunt verwachten doen wij der iets langer over dan de gemiddelde toerist. 
Na een bui, verdampt het water ook weer heel snel op de warme weg.
Halverwege de middag arriveren we bij ons hotel. We eten op tijd, want we willen de zonsondergang meepikken op Klakkur. Een berg waarbij de top op zo’n 400 meter hoog ligt. We rijden het eerste stuk met de auto omhoog. Als we niet verder kunnen vervolgen we onze weg te voet. Over smalle “paden” de cairns volgend, komen we boven.
Boven Klaskvik sneeuwt het al. De verwachting is dat deze bui daarna over ons heen trekt.
In de verte zien we de bui al hangen. Echter de zonsondergang waar we op gehoopt hebben krijgen we niet te zien.
En dan gaat het echt dichttrekken.
Als we boven zijn begint het te sneeuwen en in het donker, wegzakkend in de sneeuw, volgen we ons pad weer naar beneden.
In een sneeuwbui volgen we de weg weer naar beneden.
Ondanks dat we geen uitzicht hadden, was het toch een leuke wandeling. Moe maar voldaan kijken we al weer vooruit naar wat de volgende dag ons zal brengen.
Meer foto’s zijn te zien via onderstaande link.
www.flickr.com/photos/hetwie-p/albums/72157691350288403
Wat een prachtige knappe serie foto’s is dit!
Vriendelijke groet,
Daan ten Bokkel Huinink
Dank je Daan,
Het is ook een prachtig landschap om te fotograferen.
Pingback: Faeröer (4) – Fotografie door Hetwie
Oh Hetwie, wat geniet ik toch elke keer weer van je prachtige foto’s en boeiende, bijbehorende verhalen. Blijf dit vooral doen.
Je zou zo een boek uit kunnen geven!