Door de weersomstandigheden konden we vorig jaar niet naar het eiland Mykines. Het eiland dat in deze omgeving HET broedgebied is van de Papegaaienduiker. Een vogel waarvoor ik alleen al naar de Faeröer zou willen.
Afgelopen jaar had ik ze gelukkig kunnen fotograferen bij de watervallen van Gásadalur waar ik ontzettend blij mee was. Nando heeft als verrassing voor 2 mei een tocht met gids naar Mykines geregeld. Eigenlijk wilde hij met de helicopter en eigenlijk een dag eerder. Het werd door de drukte dus deze dag en dan met de boot. Aangezien ik nogal snel zeeziek ben en het water vrij onrustig was, heb ik me midden op de boot lekker rustig gehouden. Eenmaal op het eiland gaan we met de gids op pad. Eerst door het kleine gelijknamige dorpje ( er wonen maar 8 personen op het eiland) om onze weg te vervolgen naar de vuurtoren van het eiland.
Helaas is er op het hele eiland geen papegaaiduiker te bekennen. De gids neemt ons mee naar andere plekjes waar bv de jan-van-gent en nog wat andere vogels zicht bevinden.
Wandelen over een schitterend eiland met prachtige uitzichten.
Ondanks dat we geen, uitgezonderd een paar in de verte, van die leuke grappige vogels gezien hebben, genieten we toch van een prachtige dag en keren we voldaan terug naar ons volgende gastadres.
Vroeg op de avond arriveren we in Gjógv. Voor ons ook een bekende plaats. Als we inchecken en we vertellen dat we vorig jaar ook al daar geweest zijn, wordt er in de computer gekeken en krijgen we een kamer met een mooier uitzicht. De volgende ochtend is het nog steeds onstuimig weer. We zien als we naar de ontbijtzaal lopen de golven op de rotsen kapot slaan. Een mooi onderwerp om na het eten te gaan fotograferen.
Als we hier genoeg van hebben nemen we de auto en rijden naar Eiði waar we aan de kust nog wat fotograferen.
Onderweg naar Eiði genieten we van het prachtige landschap.
Tussendoor schuilen we in de auto. Ik heb het dan inmiddels wel gehad. Als we terug komen kruip ik weer lekker met een boek en een kopje thee op de bank. Terwijl Nando er nog even op uit gaat, maak ik nog wat foto’s buiten voor onze kamer.
Boven het water vormen al weer nieuwe sneeuwbuien.
De volgende ochtend, het is dan al weer 4 mei rijden we naar Tjørnuvik. Het dorp met zo’n 60 inwoners ligt op het eiland Streymoy. Je hebt hier uitzicht op de rotsen Risin en Kellingin.
Het dorp Tjørnuvik. Als we de berg beklimmen laten we het dorp achter ons.
We wandelen hier een heel eind de berg op. De route wordt hier ook weer aangegeven met zogenaamde cairns.
De route vind je door de zogenaamde cairns te volgen. Soms moet je gewoon even je steentje bijdragen.
Als we al een aardig eind gelopen hebben, besluiten we om om te draaien. De route van zo’n 7 km loopt door naar Saksun. Maar dan moet je ook nog terug zien te komen. Het uitzicht is, ja net als bijna overal op de eilanden, prachtig. 
Zo ver gelopen dat je het dorp niet meer ziet liggen.
Eenmaal terug beneden gaan we nog even naar het strand. Het water staat laag en de berg reflecteert prachtig in het water.
Reflecties aan het strand van Tjørnuvik.
Het is tegen de klok van half vijf als we met de auto in Saksun aankomen. Het is vanaf de parkeerplaats een eindje lopen. De dag was weer lang en het is opkomend tij. We blijven hier dan ook niet al te lang hangen. 
De baai van Saksun met opkomend tij.
We besluiten om hier de volgende dag terug te komen.
Na ons avondeten fotografeer ik de schapen die met hun lammetjes bijna voor de deur van onze kamer liggen. Het eiland Kalsoy aan de overkant is gehuld in roze wolken van de zonsondergang.
De schapen voor de deur van onze hotelkamer. Het is lammetjes tijd.
En dan zit mijn dag er toch echt op. Vermoeid maar voldaan zoek ik mijn bedje op. Morgen is het vijf mei en we hebben weer een gevuld programma.
Weer mooi beschreven en met prachtige foto’s omkleed!
Mooi!