Omdat ik al geruime tijd hielspoor heb, staan mijn wandelingen op een laag pitje. Rustig maar….. Bruc komt niets te kort. Ik fiets nu wat vaker met hem. Maar voor mezelf houd het wel in dat ik eigenlijk veel minder buiten fotografeer. Hierdoor heb ik echter mijn camera niet aan de wilgen heb gehangen. Ik vind het het leuk om bijvoorbeeld kaarten te maken van kleine voorwerpen met daarbij een leuke achtergrond. Of van iets wat ik tegenkom en dat voorwerp verwerken in een kaart. Soms als ik iets zie, dan heb ik al bijna gelijk een idee wat het moet worden. Soms ga ik bewust op zoek naar iets, terwijl ik niet eens weet wat ik zoek.
Afgelopen week wilde ik Bruc wel eens binnen op de foto zetten.Natuurlijk staat hij al heel vaak op de foto. Maar deze keer wilde ik gebruik maken van een flitser met softbox. Lang geleden had ik eens een shoot binnen gedaan van Bruc. Zittend op een tafeltje tegen de keukenmuur. Gewoon zomaar, zonder verdere hulpmiddelen. Nu had ik ervoor gekozen om hem voor een zwarte achtergrond te zetten. Gelukkig is hij geduldig en kan ik lekker spelen met licht.
De shoot van afgelopen week heb ik professioneler aangepakt. Toen ook nog mijn zus kwam met de hond van haar zoon, hebben we deze ook mooi op de foto gezet. Het lukte zelfs om ze samen naast elkaar te laten zitten.
Heel even haal ik een geintje uit met een portret van Bruc. Gewoon omdat het kan.
Nu ik toch alles had opgebouwd en lekker bezig was met instellingen heb ik ook mijn buurmeisje gevraagd even voor me te poseren. Ze was hier wel voor in. Recht uit school, nog even de haren fatsoeneren, en ja hoor ze was er klaar voor.
Mama ging zelfs even naar huis om andere kleren te halen. We stoppen ermee als ze er geen zin meer in heeft. Samen zijn we blij met de foto’s en ze worden nog in het nieuwe fotoboek gezet die al klaar staat om besteld te worden.
Later in de week heb ik afgesproken met een kennisje om foto’s van haar kat te maken. Ook hier ga ik huiselijke sfeer lekker aan de slag met een flitser met model licht en een softbox. Gelukkig werkt Poes mee. Het belangrijkste hier is geduld. Poes laat het allemaal lekker toe. Staat op, gaat weer liggen en heel even lijkt ze echt te poseren. Ik vond het in ieder geval er leuk om te doen.
Hoewel ik dit allemaal heel leuk vind om te doen hoop ik toch snel weer lekkere wandelingen te kunnen maken met mijn camera en weer plaatjes van onze prachtige natuur te laten zien.
Mooie series Hetwie en mij spreken de zwarte achtergronden zeer aan.
Ik vind dat ook mooi. Binnenkort nog eens wat meer mee spelen.