Al een paar dagen voordat het zover is geven de weersvoorspellers aan dat het nu echt winter gaat worden. Omdat ze er al zo vaak langs zitten denken velen, waaronder ook ik, eerst zien dan geloven. Maar op zaterdagavond rond de klok van tien, als we allemaal binnen moeten blijven vanwege de avondklok in verband met Corona, is het zover het begint te sneeuwen en het lijkt erop dat het even niet meer ophoudt.
Op zondagochtend gaan we dan ook lekker op pad. Het sneeuwt nog steeds en onze bestemming is de Strabrechtse heide. De lucht is grijs en het landschap eigenlijk nog niet wit genoeg, maar we genieten met volle teugen.
Ook op maandag sneeuwt het nog en de dagen daarna wordt het koud. De schaatskoorts in Nederland wakkert aan. Bij ons laat de ergste kou nog even op zich wachten. Ik neem op mijn uitlaatrondjes van Bruc mijn camera mee en loop eens extra door het park.
Pas op vrijdag kan er bij ons voorzichtig geschaatst worden. Kinderen lopen op het ijs en een enkele waagt zich op de schaats. Heerlijk om te zien dat er zoveel mensen en dan vooral kinderen op de been zijn. Hier ontbrak het het laatste jaar toch wel aan. Ik blijf lekker aan de kant en samen met Bruc geniet ik deze week vooral in onze eigen wijk van de sneeuw.
Op zaterdag willen toch even de wijk uit om nog ergens sneeuwfoto’s te maken. Ons doel is Limburg. We stoppen bij de Putjesberg, een natuurgebied waar we nog nooit geweest zijn. Het heuvellandschap is magisch wit. Het is er gelukkig niet al te druk.
Als we bij de Putjesberg weggaan is het licht nog erg mooi. Aan de overzijde van de Maas, bij Wansum stoppen we dus nog even. Het is nog hoog water en de uiterwaarden staan vol met ijs. Ook hier wordt op diverse plekken geschaatst. Op deze mooie plek wachten we de zonsondergang af.
Moe maar voldaan gaan we na zonsondergang weer naar huis. Op zondagavond zet de dooi in. Helaas vind ik. De witte winter mag voor mij best wat langer duren. Terwijl ik dit op maandag schrijf zijn de wegen blubberig en is de voorspelling voor komend weekend boven de 15 graden.
Hallo Hetwie, dit is een leuk verhaal met mooie winterfoto’s. Werner en ik waren vrijdag op Putjesberg. Dat is ongeveer 15 kilometer bij ons vandaan. Groetjes Monika
Dank je voor de leuke reactie.
Grappig dat het zo dicht bij jullie is. Er liepen redelijk wat Duitsers rond en mijn mobiel gaf ook aan dat ik Duitsland was. We waren daar nog nooit geweest. Wel een mooi gebied.
’n Mooi verhaal over die korte witte wereld Hetwie. Je hebt ons door middel van je beelden erin meegenomen.
Dank je Marwil