Na de masterclass natuurfotografie van Nando afgelopen jaar, waren een vijftal deelnemers zo enthousiast dat ze besloten om dit jaar weer mee te gaan. Nu niet in de vroege herfst, maar in de vroege zomer. Natuurlijk kun je dan als fotograaf niet zeggen, we bezoeken alleen maar dezelfde plekken als vorig jaar, maar moet je er zelf eerst weer op uit om geschikte plaatsen te vinden. Het weekend van Hemelvaart was daar een uitgelezen kans voor. Vanuit onze thuisbasis “La Fougeraie” , waar we overigens weer enorm hartelijk werden ontvangen, gingen we op zoek naar net die speciale plekjes, die ook echt de wauw factor hebben. Maar dat je daar iets voor moet doen, dat kun je natuurlijk wel begrijpen.
De reis begint eigenlijk al thuis. Het internet afstruinen naar “beelden” uit het gebied. Met die kennis zijn we uiteindelijk op zoek gegaan.
Na een flinke rit donderdag, besluiten we toch om diezelfde avond nog even op pad te gaan. Naar voor ons al bekende plekken. Het is namelijk erg helder en dat geeft een hele mooie gelegenheid om de melkweg vast te leggen. De eerste stop is Allègre. Boven op de heuvel prijkt La Potence, (galg) een deel wat nog over is van het kasteel wat daar eens stond. De melkweg ligt er precies boven.
Daarna rijden we naar een parkeerplaats van waaruit de kerk van La Chaisse Dieu mooi zichtbaar is. De tijd gaat echter snel als je lol hebt en eigenlijk zijn we hier al te laat.
Rond de klok van 3 duikelen we ons bedje in, waarbij Nando de wekker al weer heeft gezet voor de volgende ochtend. Ik sla deze over en schuif om 8 uur aan, aan het ontbijt.
Na het ontbijt van stokbrood met lokale producten als ham, kaas en zelfgemaakte jam gaan we op pad.
Onze gastheer en gastvrouw wijzen ons op een plek met een mooi uitzicht in Burrières. We parkeren onze auto niet al te ver weg en lopen het pad naar boven. Het is geen steile klim en boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht. Om ons heen staan kleine bloempjes en ik ben blij dat ik mijn macro meegesjouwd heb om ook nog een insect, waarvan ik nog moet uitzoeken wat het is, op de foto te zetten.
Van daar uit gaan we naar een oude basaltmijn. Tegenwoordig wordt het gebruikt als openlucht concertzaal en dat wordt het al duidelijk waarom als je zelfs de vissen hoort springen. Het geluid word namelijk versterkt door de natuurlijke omgeving. Leuk is het ook om te zien hoe het er hier vroeger uitgezien heeft. Aangegeven door maquettes op de weg ernaar toe.
Na de lunch, een gezellige picknick, vervolgen we onze weg. Over slingerwegen die voor mij op een achtbaan lijken, ik ben namelijk vlug wagenziek, komen we op onze volgende locatie. Een plek waar vroeger een compleet dorp stond is nu een ruïne. Overwoekerd met struiken is nog te zien waar vroeger de bakker, de smidse en de slager zicht bevonden, maar de grootste verrassing bevind zich helemaal achter het dorp. Een plek met een riviertje, bloemen en een leuk bos.
Blij om zo’n prachtige plek te hebben gevonden keren we weer huiswaarts. Ik zeg huiswaarts, want thuis is een plek waar je je thuis voelt. Na het weer lekkere diner verzorgt door Rob en Corine breng ik de avond lekker lezend door, want de volgende dag word weer een lange hete dag.
Op deze zaterdag hebben we een paar plekken waar we een kijkje willen gaan nemen in onze planning.
We beginnen bij een meertje met een grote weide eromheen. Omdat Nando die ochtend er nog op uit is gegaan voor foto’s van de zonsopkomst, vertrekken we pas na het ontbijt.
Als we bij het meertje aankomen is het al behoorlijk warm buiten, maar dat mag de pret niet drukken. We maken foto’s van de bloempjes en de mooie spiegelingen in het water. We lopen door naar het meertje erachter, maar helaas is dit afgezet met prikkeldraad en is er verder niets meer te vinden. dus terug naar de auto en verder naar onze volgende bestemming Lavaudieu.
Lavaudieu is een oud stadje wat eens binnen de muren van een vesting lag. Voor het dorp is een parkeerplek met picknickplekken waar we dus eerst onze lunch eten. Het stadje betreed je door een stenen poort. Het is op het heetst van de dag en alleen toeristen zoals wij zijn buiten te vinden. In de kern van het stadje ligt de oude Abdijkerk Saint-André de naastgelegen abdij met kloostertuin is dicht, maar ook alleen tegen betaling toegankelijk. Een oudere heer wie we van tevoren even gesproken hebben haalt ons als we de kerk al weer uit zijn terug. Eerst weten we niet waarom, maar al snel blijkt dat je met een 2 euro muntstuk de verlichting in de kerk aan kunt zetten. Dus uit beleefdheid schieten we nog een paar plaatjes.
Achter Lavaudieu loopt de rivier de Sénouire. Leuk is het om te zien hoe een moeder met haar zoontje lekker verkoeling zoeken in het koude water. Ook Nando waagt een poging om iets verderop in het water foto’s te maken.
Het loopt al weer tegen de avond als we weer onderweg gaan terug naar La Fougeraie, waar ons eten al weer op ons wacht. Samen Met Rob en Corine en nog een overgebleven gast van de vorige groep eten we lekker pizza in de sfeervolle tuin.
Die avond maken we het ook niet al te laat. Morgen is al weer onze laatste dag en we hebben nog wat kilometers te maken.
Als eerste staat de oude vulkaan Mont bar op de lijst. Een Vulkaan waar zich bovenop een moerassig gedeelte bevind. De weg naar boven gaat door een bos en er is vrijwel geen uitzicht. Het is vergeven van de muggen maar zijn toch benieuwd wat we boven aantreffen. Helaas is het vrij teleurstellend en besluiten we hier verder geen tijd meer aan te besteden omdat tijd op dit moment iets schaars is.
De tweede plek leidt ons langs Polignac naar Mont Denise. Een uitgebluste vulkaan waarop zich een zendmast bevind die we vorig jaar vanaf beneden op de foto hebben gezet. De weg naar boven kunnen we met de auto afleggen. Ook hierboven is een bos, maar door de grillige vormen van de bomen erg leuk. Als je je fantasie een beetje laat gaan zie je een reus die hierboven in alle rust een dutje lijkt te doen. Aan de andere zijde kijken we ver weg uit over het dal. Met dit prachtige uitzicht voor ons nuttigen we onze lucht en eerlijk gezegd zou ik hier nog wel uren kunnen zitten. Met de zonsondergang en zonsopkomst voor ogen is dit zeker een plekje die we in gedachten aan ons lijstje voor de masterclass toevoegen.
Met tegenzin verlaat ik dit plekje om vervolgens op de volgende plek waar we komen, weer blij te zijn met wat we aantreffen. Beneden lijkt het niets dan een stapel stenen, maar hoe verder we stijgen hoe groter de omvang van deze berg duidelijk wordt. Het mooie is dat hij bijna helemaal uit basaltblokken bestaat. Eenmaal boven heb je ook hier weer een prachtig uitzicht en valt er valt er voor fotografen weer veel te zien en te fotograferen. Mensen die we op het pad op de terugweg tegen komen hebben een tegenvaller, want via deze weg zie je niet veel. Ze keren later om en hebben dan ook een gigantisch uitzicht gemist. Soms is het dus slim om gewoon de bordjes met aanwijzingen te volgen.
De middag loopt al bijna ten einde als we onze laatste bestemming bereiken. Onderweg weet ik ook nog een rode wouw op de foto te zetten. Die zie je hier bijna net zo vaak als bij ons in Nederland de kraaien. Ik blijf ze machtig mooi vinden.
Op het parkeer terrein zien we dat het ook hier niet druk is maar dat vinden wij niet erg. Het zonnetje brand nog aan de hemel en de temperatuur is nog redelijk aan de hoge kant. Toch pakken wij ook hier weer onze spullen voor een flinke wandeling die ons leidt langs het ravijn van Corboeuf. We rekenen op een uur en die schatting klopt zo ongeveer wel. We lopen helemaal rond het ravijn en genieten wederom van alle natuurpracht dat we zien.
Het “thuisfront” hadden we al laten weten dat we niet op tijd zouden zijn voor het eten. Dit is geen probleem, als we rond de klok van negen terug komen wacht er een lekkere maaltijd van soep en brood met diverse streekkazen en worstjes op ons. Deze dag zijn we twaalf uur op pad geweest en morgen moeten we al weer terug naar huis. Met een lange rit van ruim tien uur voor de boeg gaan we weer redelijk op tijd naar bed. Grappig dat we op de ochtend van vertrek geen haast maken en allebei even het vakantie gevoel hebben en eigenlijk nog even de rust van La Fougeraie in ons op willen nemen. Maar ach, de missie is geslaagd en over zo’n 3 weken zullen we hier weer arriveren en de deelnemers van de masterclass laten meegenieten van al het moois wat we voor hen gezocht hebben. Veel foto’s van de prachtige uitzichten heb ik hier nog niet laten zien om toch nog een verrassing voor de deelnemers over te laten. Mocht je na het lezen van dit blog zin hebben gekregen om eze plekken te bezoeken en vooral om te leren hoe je al dit moois op de foto kunt zetten, er zijn nog enkele plekken vrij in Juni en September. Voor informatie http://www.nandoonline.com/workshops-2/
Heerlijk om samen dezelfde interesse te hebben en er met zijn tweetjes op uit te gaan. Interessante trip en prachtige foto’s!