De herfst is een mooie periode om op zoek te gaan naar eekhoorntjes. Wij wonen zoals ik al eerder heb gezegd in een “groene buurt”. Wandelen met Bruc is daarom al helemaal geen straf. De eerste keer dat ik de eekhoorntjes spotte was omdat Bruc hyper alert was. Natuurlijk had ik mijn camera weer eens niet bij en ging ik later terug om ze te zoeken. Niet gelukt dus. Ik miste de neus en oren van Bruc

Toe ik deze week weer langs dezelfde plek kwam, en de eekhoorntjes weer zag, zijn we omgedraaid om de camera te halen. Omdat Bruc nog wel uitgelaten moest worden, mocht hij natuurlijk weer mee. De beestjes zitten op die plek aan de overzijde van een sloot en Bruc kan ze dan niet storen. Gelukkig zaten ze er nog. Met groot plezier heb ik de mooie beestjes op de foto gezet.
Omdat het fotograferen met Bruc aan de riem en het op en neer lopen toch niet zo makkelijk was, heb ik Bruc naar huis gebracht en ging ik alleen terug. Wat denk je? Ik zag geen enkel bruin wezentje meer.
Gisteren, nadat ik terug kwam van onze wandeling, heb ik nog een poging gedaan om de eekhoorntjes te spotten en mijn geduld werd beloont. Ik kon ze langs het fietspad mooi volgen en heb nog een paar mooie plaatjes kunnen schieten. Wat is dat genieten.
Na het maken van deze plaatjes heb ik ze maar met rust gelaten. Maar misschien dat ik straks toch wel weer even ga kijken. De natuur is zo dicht bij huis, Je moet het alleen willen zien.
schattige plaatjes.
en wat zijn jullie toch gek met bruc