Dubbel pech.

Afgelopen weken vonden er weer twee masterclasses onder leiding van Nando plaats. De eerste was een lang weekend aan de Franse Opaalkust. Tijdens deze weekenden verzorg ik het eten. Het was prachtig weer en we hadden een groep enthousiaste deelnemers. De vrijdagavond gingen we na het eten al meteen op pad. Op loopafstand van de door ons gehuurde villa is het strand van Wimereux. Het is niet al te druk op het strand, wat ik altijd een heerlijk beeld vind opleveren. Het is half negen geweest als het donker wordt en we terug naar huis lopen.

De volgende ochtend blijf ik “thuis” om te zorgen dat de lunch klaar is en als we na de warme lunch willen vertrekken schiet ik van de stoeprand af en kneus ik mijn voet. Ik ga nog wel mee, maar echt genieten of deelnemen kan ik niet meer. Ik ga in het koude water staan om mijn voet te koelen, strompel wat mee en waar kan ga ik gewoon lekker zitten. Veel foto’s heb ik dan ook niet meer gemaakt.

De rest van het weekend blijf ik met mijn voetje omhoog in het zonnetje zitten. Gelukkig hebben we mooi weer. Met mijn voetje ondersteund rijden we maandag laat in de ochtend weer naar huis. De deelnemers hebben in ieder geval genoten.

Thuis laat ik bij de dokter controleren of er niks gebroken is. Gelukkig is het alleen maar erg gekneusd, wat overigens ook best pijnlijk is. Ik hoopte dan ook met wat rust gewoon mee te kunnen doen met de volgende workshop in de Tarn. Helaas mag dit niet zo zijn. Zondagnacht, als ik slaapdronken naar beneden strompel met mijn gekneusde voet, mis ik een trede en duikel ik zo de rest van de trap af. De schade: een paar blauwe plekken en een gekneusde rib en natuurlijk stoot ik ook nog mijn al pijnlijke voet. Dus nog meer rust.

Twee dagen voor de start van de masterclass in de Tarn vertrekken we naar Frankrijk omdat we nog een paar locaties willen scouten. Zo bezoeken we St. Antonin-Noble-Val en een uitkijkpunt in de omgeving. Volgens de app die Nando gebruikt een mooie locatie voor de zonsopkomst. Een ander uitkijkpunt over Cordes-sur-Ciel lijkt een mooie plek voor een zonsondergang. Ondanks de mooie plekken wordt de sfeer van het uitzicht en de foto’s die je kunt maken mede bepaald door het weer. Eerdere keren dat we door de omgeving reden kwamen we langs een kerkje. Nu zijn we hier ook even gestopt om wat foto’s te maken.

Als op zondag de mensen op de locatie aankomen lijkt het erop dat we ons verzamelen in het zwembad. Een heerlijke afkoeling want de temperatuur loopt tegen de dertig graden. Het is al meteen een leuke groep. Al meteen de eerste avond gaan we op pad om de zonsondergang te fotograferen. Ik ga mee, maar zonder mijn camera. Ik help waar ik kan en verder film ik wat. De rest van de week ben ik een paar dagdelen, die ik echt niet wilde missen mee geweest met Nando en de groep. Het lopen valt me zwaar. Mijn rugzak is ook geen pretje om te dragen. Het merendeel van de week blijf ik dus rondom het huis. Nu is soms aan het zwembad liggen met een boek ook geen straf, maar liever was ik gewoon met de rest mee gegaan. Ach volgende keer beter.

Gelukkig begint de pijn minder te worden en kan ik langzaamaan weer wat meer. Kneuzingen hebben wat tijd nodig, dus ik doe waar ik kan maar gewoon rustig aan. Na een bezoek aan het ziekenhuis, blijkt er toch een botje in mijn voet gebroken te zijn en word ik in het gips gezet. Ik zit dan wel stil, maar ondertussen zijn we al wel weer aan het plannen voor 2024. Er zullen in het volgende jaar weer nieuwe masterclasses komen. De data voor de masterclasses lange sluitertijden staan al vast. Het voorjaar hierbij is al volgeboekt. Voor de Tarn moeten we nog data plannen, dit zullen we op korte termijn doen.