Dinsdag was ik lekker met Bruc, mijn hond, aan het wandelen en langs de sloot, gewoon midden in onze wijk, zag ik een reiger met een kikker in zijn bek zitten. Wat baalde ik dat ik mijn camera niet bij had. Even verderop trof ik weer de ijsvogel. Reden voor mij om in de vroege ochtendwandeling vandaag mijn camera wel mee te nemen. Het is lente en overal om je heen hoor je de vogeltjes. Maar helaas geen reiger en geen ijsvogel. Na bijna anderhalf uur te hebben rondgestruind toch maar een foto gemaakt van de fuut die ogenschijnlijk rustig op het water dobberde. Terwijl ik langzaam verder loop hoor ik ineens gekwetter. Ik draai me om en de fuut die er eerst zo rustig bij dobberde is niet meer alleen.
Lekker dobberend in het zonnetje.
Twee futen zoeken toenadering tot elkaar en ineens draaien ze zich van elkaar weg en duiken tegelijk onder.
afwenden van elkaar
onderduikende fuut
Ik wacht af wat er gebeurd en waar ze zijn gebleven. Dan zie ik ze ineens weer boven komen. Een eindje van elkaar verwijderd en allebei met hun snavel vol met bladeren. In een snelle vaart zwemmen ze naar elkaar toe.
Met de bek vol bladeren snel naar de ander toe.
En dan begint de balts. Met de lijven hoog uit het water, de nekken gestrekt en met de koppen naar elkaar. Draaiend met hun koppies tot ze uiteindelijk de bladeren laten vallen en ze weer drijven op het water. Als ik een paar uur later nog een keer langs kom dobberen ze samen dicht tegen elkaar aan.
Balts
Hoog boven het water.
De dans van de fuut.
De balts van de fuut.
En dan is de dans weer bijna voorbij.
Ik ben ondertussen al weer vergeten dat ik eigenlijk iets anders op de foto wilde zetten en dat ik daarvoor al weer zo’n anderhalf uur gelopen had Dit alles speelde zich af op een kleine vijf minuten lopen van ons huis. Dan bedenk ik me weer hoe mooi de natuur om ons heen is.
Hopelijk ben ik binnenkort ook in de mogelijkheid om hun nestje en jongen vast te leggen.