Dat we enorm genieten van de pracht van de Opaalkust zal mijn lezers nu wel duidelijk zijn. Afgelopen weekend brachten wij hier al weer ons vierde weekend door. De combinatie van de prachtige natuur en de relatief korte afstand is voor ons een reden om deze plek regelmatig te bezoeken. Anders dan bij onze Nederlandse kusten vind je hier prachtige rotsformaties en kliffen. En toch heb je bij eb een uitgestrekt strand. Ook onze Bruc kan hier heerlijk rennen. In het laagseizoen zijn honden namelijk toegestaan. Hij blijft altijd netjes bij ons en mag dus bijna altijd los.
Als het eb word loopt het strand vol met mensen. Op diverse plekken is het toegestaan om te mosselvissen. Hier word door de lokale bevolking dan ook gretig gebruik van gemaakt. Sommige met een emmertje, waarbij in het weekend ook de kinderen mee helpen, andere met zakken vol op een hiervoor geprepareerde fiets omdat ze het anders niet meer mee krijgen. In de vele winkeltjes in de dorpen kun je later op de dag de verse mosselen kopen.De mosselvisser, bepakt met flink wat mosselen, ploeterend door het zand om zijn vangst thuis te brengen.
Als de zon schijnt kleurt de zee prachtig groen, doe daar nog een blauwe lucht bij en je hebt een prachtig kleurenpalet als je uitkijkt over het water.De prachtige kleuren van de Opaalkust.
Boven over de kliffen kun je al wandelend genieten van het prachtige uitzicht. Als je geluk hebt laten ook de zeehonden zich zien.
De weersvoorspellingen voor vrijdag zijn prima, echter de werkelijkheid is anders. Het is een hele grijze dag. Gelukkig is het droog en waait het niet al te hard. Nadat we ons hebben geïnstalleerd in ons appartement gaan we naar het strand van Audresselles. Even de benen strekken. Dit is op loopafstand. Dit is voor ons een bekende plek. We blijven hier toch even lekker fotograferen.Een grijze lucht boven het strand van Audresselles.
Laat in de middag als het water zakt besluiten we om ook nog naar Boulogne sur mer te rijden. Voor ons een nog onbekende plek. Hier op Pointe de la Crèche ligt het historische monument fort de la Crèche. De overblijfselen van de militaire verdedigingswerken voor de haven van Boulogne. De trappen van de overblijfselen van de verdedigingswerken bij pointe de la Crèche.

Via een paar steile trappen kom je uit op het oude spoor. Delen van de rails zijn nog aanwezig en vormen een mooi pad naar de oude muur. Deze zijn echter alleen bij eb bereikbaar. Vanaf boven is al duidelijk hoe groot het complex vroeger was. De laatste paar uur van de middag brengen we hier door.Overblijfselen van een rails. Bij vloed is er nog maar een klein stukje van de muur zichtbaar.
Op zaterdagochtend zijn we al vroeg op pad. Een zonsopkomst fotograferen zit er niet in, want ook vandaag blijft het grijs. We laten ons echter niet uit het veld slaan en maken een wandeling over het strand naar Tardinghen en gaan op zoek naar het wrak wat daar moet liggen. Al vanaf een afstand zien we dat we niet de enige zijn. Er is een fotoclub uit België aanwezig. Grappig is dat een vrouwtje die me eerder in het Engels aansprak en zei dat het niet erg was dat ik in beeld stond “ze shopte me er wel uit” daarna tegen haar kennis riep: ik ga, want da volk staat telkes in mun beeld. Wat zal ze gedacht hebben toen ik daarna in het Nederlands met haar sprak?



Het is al over negenen als we terug komen bij ons appartement om te ontbijten. Ik kruip lekker met een boek op de bank en tegen de klok van vier gaan we naar Escalles.
Het is nog hoog water en we lopen dan ook boven over de klif. Het uitzicht blijft prachtig en ook hier zijn weer de overblijfselen van de Atlantik wall zichtbaar.



Als we later op de dag weer terug zijn op het strand van Audresselles is het inmiddels laag tij en het water zakt nog verder. Een uitgelezen kans om te spelen met lange sluitertijden en met Bruc natuurlijk.


Als we tegen de klok van half zeven weer terug zijn in ons appartementje ben ik moe maar voldaan. Na het eten nog even lekker met een boek op de bank terwijl Nando in het donker nog even door het dorp struint.
Op zondag moeten we al weer op tijd ons verblijfadres verlaten. Het is zonnig. Eindelijk. Na het ontbijt pakken we onze spullen, wordt er gecheckt of alles in orde is en gaan we weer op weg. Een weekend is kort. Dus we gaan nog niet naar huis. We parkeren de auto bij de eerste parkeerplek die we tegenkomen. Het is eb. En dan is pas echt goed te zien hoe uitgestrekt het strand is.Uitgestrekt strand bij eb.
We lopen helemaal tot een berg stenen ver weg op het strand.Ver weg boven op de stapel stenen staat Nando te fotograferen.
Het tij is inmiddels opkomen wat op zo’n vlak strand inhoud, dat je het opkomende water enorm in de gaten moet houden. Want voor je het weet zit je ingesloten. En door alle pracht en fotomomentjes gebeurd het ons toch nog bijna. Gelukkig heb ik alleen natte broekspijpen.Toch nog verrast door het snel opkomende water. Gelukkig kon ik nog op het droge komen.
Met het water trekken wij ons ook steeds verder terug op het strand.Wachten op het opkomende tij.



Na een heerlijke lunch tussen de stenen is het water inmiddels op het hoogste punt en besluiten wij ons boeltje weer te pakken en richting huis te keren. Het is tenslotte nog een rit van ruim drie uur. Onderweg zit ik al weer te bedenken wanneer we weer eens terug kunnen naar deze prachtige omgeving.
Mooie foto’s en mooi verhaal!
prachtige fotoreeks!
Dank je Stef
Prachtige foto’s weer, Hetwie en mooi beeldend beschreven!
Wat ’n heerlijke foto’s weer Hetwie dat is daar genieten, ook je verhaal is weer pakkend geschreven! Alsof ik er zelf wandel. Misschien voor ons ook eens iets om daar te gaan kijken. Mits ik er redelijk met mijn scoot overweg kan.
Dank je Marwil.
Helaas is het niet zo scooter bestendig. Strand vaak toegankelijk via trappen en paden zijn smal en ook hierin zitten nogal wat obstakels voor een scootmobiel.
Dank je Mieke