Côte d’Opale

De Côte d’Opale of op zijn Nederlands de Opaalkust is een plek die we vorig jaar ook al 2 maal bezocht hebben, maar waar we nog lang niet op uitgekeken zijn. Het gebied met haar eindeloze stranden met een enorm getijde verschil is voor een fotograaf erg aantrekkelijk. Doe er ook nog wat verschillende weersomstandigheden bij en het plaatje is compleet. Afgelopen Pasen zijn we dus weer naar dit prachtige gebied gegaan. Dit maal hadden we een studiootje gehuurd in Ambleteuse. Zo’n 500 meter van het “strand”.  Hier is dat een kiezelstrand bij het fort met een lange boulevard.
Bij aankomst op vrijdag gingen we eerst nog even naar een strand in Audresselles. Het was hoogtij maar dat weerhield Bruc er niet van om binnen vijf minuten tot aan zijn buik onder de grijze klei te zitten. Voordat de verhuurder de sleutel kwam brengen was het dus zaak om te zorgen dat Bruc enigszins aantoonbaar was. Anders waren we denk ik het huisje niet  ingekomen. Maar met de golven en wat stenen in het water gooien lukt het aardig hem weer een beetje schoon te krijgen.

Bruc helemaal in zijn element.

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in het huisje, boodschappen hebben gedaan en gegeten begeven we ons naar Fort Mahon. Dit maal vanaf de andere zijde dan waar we vorige keren zijn geweest.  Bruc verlaat het pad en als we hem volgen krijgen we een mooi uitzicht op het fort. Ondertussen komt de regen met bakken naar beneden. Maar een regenjas en poncho voorkomt dat we al te nat worden.  Onze wandeling door de regen word beloond. Als het stopt met regenen staan we op een mooie plaats en de zonnestralen komen door de wolken heen. We hebben een mooi uitzicht op het fort en het word zelfs aangenaam buiten. Ook genieten we met volle teugen van het blauwe uurtje.
Als we bij de auto terug komen is het al weer donker. En voldaan gaan we weer terug naar ons huisje waar we al weer plannen maken voor de volgende ochtend.

Als achter fort Mahon in Ambleteuse de zonnestralen achter de wolken uit komen.
Na regen komt zonneschijn.
Het Blauwe uurtje.

Al vroeg gaat de wekker op zaterdag ochtend. Vroeg genoeg om de zonsopkomst te kunnen fotograferen.  We rijden naar het strand van Cap Gris Nez. Het is nog redelijk donker en de maan laat zich nog zien voor de zon boven de horizon uitkomt. Als de ochtendlucht rood kleurt strijken de meeuwen neer op het lege strand op zoek naar eten. Langzaam worden de contouren in het strand zichtbaar. En de zon staat al weer een heel eind aan de hemel als we terug gaan naar ons appartementje voor een ontbijt.

De maan staat nog aan de hemel als het op het strand lopen.
De meeuwen op het strand tijdens de zonsopkomst.
Een geschikt plekje zoeken voor de zonsopkomst.
als de zon naar de hemel kruipt.
Na een vermoeiende ochtend terug naar de auto.

In de middag keren we eerst terug naar Fort Mahon waar het opkomende water door de vloed snel stijgt en inbeukt op het fort. Hier spelen we wat met lange sluitertijden en Bruc met de stenen op het strand.

Bruc op het strand terwijl het water steeds dichter bij komt.
Fort Mahon

Later op de dag begeven we ons naar Point du nid de Corbet in Audresselles. Het wordt dan al weer eb en het strand wat eerst onbegaanbaar is word snel weer toegankelijk. Het is belangrijk om de getijden goed in de gaten te houden want de waterstand tussen eb en vloed verschilt enorm. We fotograferen op die middag vooral weer het water. Bruc wacht tussen het spelen door geduldig tot wij onze foto’s gemaakt hebben.

point du nid du corbet
Spelen met water.
geduldig wachten tot de foto klaar is.

Na het avondeten hopen we op het strand van Escalles met het zich op Cap Blanc Nez een zonsondergang te kunnen fotograferen. Een extreem mooie zonsondergang blijft uit maar we vangen wel prachtig licht op de witte kaap. Nadat de zon onder is worden we weer verrast met een prachtig blauw uurtje.
Onze fotografie dag voor vandaag zit er op en moe maar  tevreden keren we terug naar “huis” om onder het genot van een wijntje uit te rusten en wat te lezen.

zonsondergang
Laagstaande zon boven het strand.
Door het zonlicht lijkt de witte kaap wel van goud.
Als de zon net onder is begint het blauwe uurtje
Bij eb heb ik mooi de kans om de stenen te fotograferen die bij vloed helemaal in het water verdwijnen.
Het wordt steeds donkerder.

De zondag begint voor mij heerlijk rustig. Lekker even uitslapen en een korte wandeling met Bruc. Nando is al op pad en die gaat even zijn eigen gang.
Rond de klok van half 11 staan we echter al weer op het strand van Audresselles. We wachten op het opkomende tij. Waar we nu staan, is een uur later al niet meer begaanbaar. Een mooie gelegenheid voor lange sluitertijden. Terwijl we daar staan worden we ook nog begroet door een zeehond, die nieuwsgierig, even het koppie boven het water uitsteekt om ook even naar ons te kijken. Na een lunch op het strand lopen we als het vloed is even over het pad boven op de kaap.  Bruc lijkt niet moe te krijgen en wandelt vrolijk met ons mee. Als we later terug komen bij de parkeerplaats wil hij dan ook weer naar het strand ipv naar de auto. Thuis aangekomen blijkt hij toch vermoeider dan hij dacht en valt in een diepe slaap. Helaas is het regenachtig geworden en besluit ik lekker met een boek op de bank te kruipen terwijl Nando nog even naar het strand gaat.

Terwijl het water steeds hoger komt spelen we met lange sluitertijden.
Rotsen waar we eerst nog over lopen, verdwijnen langzaam in het opkomende water.
Nog even en ook over deze rotsen kun je niet meer lopen.
Een zeehond steekt nieuwsgierig zijn koppie boven water uit om te zien wat we aan het doen zijn.
Met het risico op een nat pak, kijken de mensen naar het opspattende water.
Een grote stern pikt een visje mee.
uitzicht vanaf de kaap.
I see You
Doodmoe ligt Bruc die avond op de grond.

De volgende dag zit het lange weekend er weer op en besluiten we nadat we de sleutel hebben ingeleverd weer terug naar huis te rijden. Het regent gestaag en we hebben niet zo’n zin om in deze regen nog te gaan wandelen. Dit was ons derde bezoek aan dit prachtige gebied en ik denk dat voor ons beide vast staat dat het niet ons laatste tripje hier naar toe is geweest. Als jullie dit lezen zijn we al weer een volgende foto trip aan het plannen. Wat dat is lezen jullie gauw genoeg.  Hopelijk kunnen jullie weer een beetje met me mee genieten via de foto’s.

sunset
Een reactie is altijd leuk.

5 gedachten over “Côte d’Opale”

  1. Wat ’n schitterende foto’s Hedwie en ’n prachtige omgeving. Je hebt er ’n mooi en boeiend verhaaltje van gemaakt. Mij lijkt deze omgeving ook prachtig eens te bezoeken niet te ver van huis! Maar met ’n scoot zal het daar niet makkelijk gaan.
    Dank voor de mooie serie en je verhaal.
    marwil.

    1. Dank je Marwil,
      het is er inderdaad niet echt scooterproof, maar bij het strand van Escalles kun je bijna aan het water parkeren dus hoef je niet zo ver. We hebben daar op dat kleine stukje ook zo’n 5 uur rondgehangen en is er genoeg te zien en te fotograferen maar vooral te genieten.

  2. Wat een (fotografeer-) feestje was het weer, zo te zien en te lezen! Heerlijk om zo mee te kunnen lezen hoe jullie hebben genoten. Wat een visueel spektakel en wat moet het ook heerlijk zijn om daar in de rust, ruimte en zoute zeelucht te lopen met al dat moois om je heen.

    Die gouden kaap is wel echt indrukwekkend! Wow! Die zonnestralen die door de wolken komen, de een nog verder weg dan de ander, vond ik ook heel indrukwekkend. Gaaf! Mooi om te zien hoe de rotsen die later onderlopen, deels glad/rond gesleten zijn door het tij. Ik ben normaal niet zo van lange sluitertijd foto’s met water, maar deze vond ik wel heel erg mooi.

    Leuk geschreven, leest lekker weg! Ik kijk uit naar je volgende blog!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.