Aan de Moezel

Wie Duitsland zegt, zegt ook Moezel. De naam ‘Moezel’ komt van het Latijnse Mosella, een verbastering van het Keltische Mosea. Mosella is een verkleinwoord van de deels parallel stromende rivier de Maas. (Latijn: Mosa)
Dit gebied hebben we dit jaar voor onze vakantie uitgezocht.
De planning was dat we met de tent heerlijk op een camping aan het water zouden staan. Ik zag me al helemaal elke ochtend een frisse duik nemen en ’s avonds nog even lekker in het water bijkomen van de warmte van de dag. Zoals ik vroeger als kind ook al uren in het water van de Maas kon doorbrengen.
Echter door het slechte weer zag ik het zelfs helemaal niet zitten om met de tent op vakantie te gaan. Tent opzetten in de regen, je spullen allemaal vochtig en dat allemaal voor een week. We besluiten de kampeerspullen weer terug op de plek te zetten de camping te annuleren en een appartement te zoeken.
Gelukkig vonden we deze aan de rand van het plaatsje Briedern. Een heerlijk rustige plek waar alleen bestemmingsverkeer komt met uitzicht op de Moezel en de Ruberberger Domherrenberg met wijnranken en bos. Een geschikte uitvalsplek voor deze omgeving

Het is nog vroeg als we bijna bij ons verblijfsadres zijn dus besluiten we om eerst lekker een plekje bij het water op te zoeken waar Bruc na de drie uur durende rit even kan spelen en wij even kunnen genieten van alle rust terwijl we ondertussen picknicken. Heerlijk zoals vakantie voor ons hoort te zijn.

Ons vakantieadres blijkt het één na laatste huis in de straat en is heerlijk ruim. Eigenlijk boven verwachting. Nadat we onze spullen binnen hebben gezet en wat hebben uitgepakt besluiten we meteen maar de omgeving te verkennen. Gelukkig is het droog en we wandelen langs het water naar het volgende dorp Mesenich

In Mesenich zijn de wijnfeesten in volle gang en het hele dorp en een heleboel toeristen zijn te vinden in de feesttent. Als we een restaurant opzoeken weet een andere gast me te vertellen dat om tien uur die avond Bachus (de god van de wijn) binnen gehaald zal worden vanaf het water met fakkels enz. Op internet las ik Moezel in vlammen. Nu herinner ik me van vroeger “Maas in vlammen”, een feest waarbij boten verlicht over het water voorbij voeren en het pad verlicht werd met fakkels.

Dus dit spektakel wilden we wel zien. Als aan de overkant van het water de letters wijnfest 2023 verschijnt er een rode gloed met veel rook verschijnt is mijn verwachting groot. Het wachten op Bachus begint. Er komen twee kleine bootjes voorbij met mensen met een paar fakkels. Er wordt iets geroepen en de Nederlanders die naast ons staan en in grote getale aanwezig zijn, antwoorden luid “zuipen” maar of dat nu verwacht wordt weet ik ook niet. Iets verderop stapt het gezelschap uit, en klimt Bachus met zijn gevolg op een wagen en vergezeld met een drumband komt hij weer terug en wordt hij ontvangen in de grote tent waar het feest weer verder kan gaan. Voor ons tijd om te vertrekken

Op zondag staat Burg Eltz op het programma. Het weer is wisselvallig, maar gelukkig is het maar wat miezer en het merendeel van de tijd is het droog. Onderweg zien we tegelijkertijd een mooi uitzicht. We stoppen dus even voor een foto.

Bij de parkeerplaats van de burcht kun je al zien dat het er erg druk is. We lopen met stroom mee naar het kasteel. Daar is het nog drukker. Ook worden mensen worden met de pendelbus af en aan vervoerd. Het kasteel zelf is niet toegankelijk voor Bruc, we kiezen er daarom voor om verderop het pad te vervolgen wat ons brengt bij een mooi uitkijkpunt, waar we lekker picknicken. Als we onze lunch ophebben begint het ook weer te regenen en gaan we terug naar de auto.

De volgende plaats die we bezoeken of eigenlijk zoeken is een plek waar we een U bocht in de Moezel goed vast kunnen leggen. Er zijn een paar plekken waar vandaan je op het uitzicht punt kunt komen. Bij het “Gipfelkreuz”, het hoogste punt van een berg waar je het dichts bij god bent, kun je met de auto redelijk dichtbij parkeren. Er is daar nog een pad naar beneden. Het wordt aangegeven met de term “klettersteig” wat betekend dat het een steile niet heel makkelijke klim is. Gezien het weer en het tijdstip besluiten we terug naar de auto te gaan. Het regent weer zachtjes als we terug bij de auto komen. Na het eten is het droog en gaat Nando nog even alleen op pad.

Het is al weer maandag als we Cochem bezoeken. Het is er erg druk, maar we begeven ons toch even in het centrum. Het is er vol met kleine winkeltjes en de terrassen zitten ook overvol. We volgen een route naar het kasteel. Boven aangekomen blijkt dat Bruc niet binnen mag. We vervolgen onze weg om het kasteel. Voor we Cochem weer verlaten pikken we lekker een terras voor een warme maaltijd.

Een oud deelneemster van één van de masterclasses heb ik om wat tips gevraagd. Zij heeft wat locaties genoemd, en ons plan is om na het eten op zoek te gaan naar één van die locaties. De Elbesbach -wasserfall en de bijbehorende Elfengrotte. Het ligt bijna aan de doorgaande weg en we kunnen er makkelijk parkeren. We zijn vrijwel de enige bezoekers en voor dat we er erg in hebben zit Bruc al in het water. Wij kunnen op zelfs zo’n kleine plek ons wel een tijdje vermaken en het is al over vijven als we terug rijden naar ons appartement.

Dinsdag ochtend doen we lekker rustig aan. We hebben besloten in de middag een route te gaan lopen rondom de Pyrmonter Mülhle en burg. Deze route is zo’n 11 km lang. En met het dalen en klimmen en ook nog tussendoor foto’s maken doen we er wel een tijdje over. We pakken onze spullen en rond half 12 arriveren we op de parkeerplaats. Het is er rustig. Het restaurant is dicht. Al meteen vooraan zijn de watervalletjes die we wilden zien. En natuurlijk duikt er één meteen het water weer in. Daarna vervolgen we onze wandeling. Door bospaadjes, klimmen en dalen komen we uiteindelijk bij de burcht. Tot onze verbazing is die gesloten. Hadden we kunnen weten als we het even opgezocht hadden. We picknicken bij de kasteelmuur en vervolgen onze weg. Blij ben ik wel als we aan het einde van de route de burcht weer in beeld krijgen. Het was een pittige wandeling waarbij we verrast werden door mooie uitzichten.

De elf km van gisteren heeft er zowel bij mij als bij Bruc goed ingehakt. We willen vandaag naar het uitzicht punt vanaf de Calmont op de hoefijzer vormige bocht in de Moezel. Vanaf beneden is er een wandeling naar boven. Maar als ik aan de “Calmont Klettersteig” begin wil ik vrij snel omdraaien. Ik heb hoogtevrees en dit eerste deel vind ik eng dus zoeken we een andere weg. Deze is wel wat langer maar minder steil. We komen bij het mooie uitkijkpunt, maar willen toch nog verder naar boven. Het pad wat we verderop nemen is toch weer onderdeel van de “klettersteig”. Als we boven aan komen, komt de omgeving ons wel heel erg bekend voor. We staan weer bij het Gipfelkreuz. Het punt waar we eerder met de auto naartoe waren gereden. Na een kleine rustpauze gaat Nando over de klettersteig terug naar beneden terwijl ik met Bruc het pad naar de parkeerplaats neem waar Nando ons mooi op kan pikken.

We nemen “thuis” lekker wat rust om in de avond terug te gaan naar Burg Eltz voor melkwegfoto’s. Eenmaal daar heb ik me helemaal voorbereid op mijn foto. Mijn camera zo geïnstalleerd dat ik de melkweg op de foto krijg waar ik het wil, komt er nog een auto uit de poort. Het is dan voor mij al te donker om goed de compositie te zien en ook gooit de bewolking roet in het eten. Ik ga dan maar genieten van de geluiden van de nacht. Altijd leuk om de uilen te horen roepen.

Het gebied tussen Mörsdorf en Sosberg heet Geierlay en daar bevind zich De Geierlay hangbrug, vernoemd naar de omgeving. Hij staat op mijn lijstje om te doen. Thuis heb ik deze al opgezocht.
De brug is 360m lang en 100 meter hoog. Het gevaarte weegt zo’n 57 ton. Ten tijde van de bouw in 2015 was het de langste hangbrug van Duitsland. De website laat zien dat er een wandeling is. De Geierlay Schleife. Dus als je de brug over bent kun je via de bospaden, diverse bruggetjes en een leuke picknickplek bij de beek onder de hangbrug door weer terug naar waar je gestart bent. Een wandeling van zo’n 5 km, maar je snapt natuurlijk wel dat als je de afstand naar beneden aflegt je dan ook weer terug naar boven moet. Ik vond het ondanks dat het warm was, en ik toch wel vermoeid was, een leuke wandeling.

Omdat het weerbericht een mooie dag aangeeft besluiten we een dag langer te blijven. Gelukkig is dat voor onze gastvrouw geen probleem.
We gebruiken de vrijdag voor een bezoek aan het dorpje Monreal. Een schilderachtig dorpje met rood witte vakwerkhuisjes langs het beekje de Elzbach staan. Ook zijn er twee burcht ruïnes, waar wij er één van bezoeken. Het is een dorpje met een rijke geschiedenis. Het is dan ook leuk om er rustig door te wandelen.

Het is op zaterdagochtend al weer vroeg tijd om het appartement te verlaten. Omdat de terugreis niet al te lang duurt besluiten we voordat we weer naar huis rijden eerst nog een bezoek te brengen aan Beilstein. Weer zo’n prachtig maar toeristisch dorpje. Ook hier vind je een burcht. We beklimmen het pad naar de burcht en rusten lekker wat uit op het terras met koffie en taart. Er valt af en toe wat regen en het weer lijkt niet op te klaren. Na het bezoek aan dit dorp besluiten we dan ook lekker weer naar huis te rijden.

Als we thuis komen is de boel weer snel opgeruimd en kunnen we terugkijken op een leuke vakantie op een locatie die beslist de moeite waard is om er nog eens naar terug te keren.